மாலதி டீச்சர் 61(வாசகர் கதைகள்) - நிறைவு 2

//krot-group.ru மாலதி டீச்சர் 61(வாசகர் கதைகள்) - நிறைவு 2

வணக்கம் ப்ரண்ட்ஸ். உங்களை இவ்வளவு காலமாக மகிழ்வித்த மாலதி தொடர் இந்த அப்டேட்டுடன் நிறைடைகிறது. பலருக்கும் இந்த முடிவு அதிர்ச்சியளிக்கும். அத்துடன் நிறைவையும் தராமல் போகலாம். ஆனால் ஒரு கதையோட்டத்துடன் இணைந்து உணர்ந்து யோசித்தால் புரியும். இது சரியான முடிவு என்று. ஏற்றுக் கொள்வீர்கள் என்று நம்புகிறேன்.

இத்தனை காலமாக என் கதை மீதும் என் மீதும் அன்பு பாராட்டிய உங்கள் அனைவருக்கும் என் எல்லை கடந்த நன்றிகள். உங்களில் பலருடனான நட்பு தொடரும் என்று நம்புகிறேன். மீண்டும் சந்தர்ப்பம் அமைந்தால் உங்களை தமிழ் காம வெறி தளத்தில் சந்திக்கிறேன். ஆனால் எந்த உறுதிமொழியையும் தர நான் விரும்பவில்லை. தந்துவிட்டு உங்களை காக்க வைப்பதில் எனக்கு விருப்பமில்லை.

நான் மீண்டும் ஒன்றை உறுதியாகக் கூறுகிறேன். இந்தக் கதை முழுக்க முழுக்கக் கற்பனையானது. யாரையும் குறிப்பிடுவது அல்ல. இதில் நான் போஸ்ட் செய்த படங்களும் இன்டர்நெட்டிலிருந்து எடுத்தவையே. யாரையும் குறிப்பிடுவது என் நோக்கமல்ல. மீறி யாருடைய மனமாவது புண்பட்டிருந்தால் என்னை மன்னிக்கவும். இந்தக் கதை நிஜ வாழ்வில் யாருக்கும் நிகழக் கூடாது என்பதுதான் என் விருப்பமும். இது போன்ற முறை தவறிய உறவுகள் முதலில் இனிப்பாக இருந்தாலும் முடிவில் கசக்க மட்டுமே செய்யும். யாரும் இது மாதிரியான உறவுகளை நாடிச் செல்ல வேண்டாம் என்று உங்களில் ஒருவனாகக் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

இந்தக் கதை பற்றிய உங்களின் முழுமையான விரிவான விமர்சனங்களை எதிர்பார்க்கிறேன். (நிறை, குறை, பிடித்த சம்பவம், பிடித்த பாத்திரம், பிடிக்காத பாத்திரம், கதையின் மொழிநடை, வர்ணனைகள், உரையாடல்கள் என்று விரிவாக குறிப்பிடும்படியான விமர்சனங்கள்) முடிந்தவரை எனக்காக நேரம் ஒதுக்கி என் எதிர்பார்ப்பை நிறைவேற்றுவீர்கள் என்று நம்புகிறேன்.

மீண்டும் ஒரு முறை அனைவருக்கும் நன்றி.

- True Story Writer of Malathy Teacher

அடுத்த இரண்டு நிமிடங்களில் என் பேண்ட் பட்டன் அவிழ்க்கப்பட்டு, ஜிப் திறக்கப்பட்டு, ஜட்டி இறக்கப்பட்டு, சுன்னி உருவப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது. தன் மெல்லிய விரல்களை இறக்கப்பட்ட ஜட்டிக்குள்ளும் அனுப்பி மென் பந்துகளை வருடி பிசைந்த சுதாவை தோளில் சாய்த்து நெற்றியில் முத்தமிட்டேன்.

பின்னர் அவளின் தோள்களை அழுத்தி என் மடியில் சாய்த்தேன். தயங்கினாள். பின் என் அழுத்தத்தில் தெரிந்த உறுதியை உணர்ந்து இருட்டின் மேல் உள்ள நம்பிக்கையில் என் மடியில் படுத்தாள்.
கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் என் உறுப்பு அவள் வாயினுள் நுழைந்தது. நான் லேசாக முனகினேன். அவள் சேலையால் என் உறுப்பை தன் முகத்துடன் மூடினாள். பின் லேசாக தலையை தூக்கி என் உறுப்பை சுவைக்கத் தொடங்கினாள்.
சில நிமிடங்கள் எனக்குப் பறப்பது போலிருந்தது. அவள் தலை மேலும் கீழுமாக அசைவது எனக்கு மட்டுமே தெரிந்தது. என் ஆசையை முடிந்தவரை தீர்த்து விட வேண்டும் என்கிற அவளின் உணர்வு அந்த அசைவில் தெரிந்தது. என் உறுப்பை தொண்டை வரை திணித்து ஆவேசமாக ஊம்பிக் கொண்டிருந்தாள்.
உச்சகட்டத்தின் பரவசம் தொடங்கப் போவது எனக்கு தெரிந்தது. அந்நேரம் மீண்டும் பஸ்சினுள் வெளிச்சம் பரவியது. ஏதோ ஒரு பெரிய நகருக்குள் பஸ் நுழைந்தது. கடைகளிலும் அலுவலங்களிலும் தெருக்களிலும் ஒளிர்ந்த மின்விளக்குகளின் வெளிச்சம் பஸ்சினுள் தாராளமாகப் பரவியது.
சட்டென்று சுதா என் உறுப்பை தன் வாயிலிருந்து விடுவித்துவிட்டு மடியில் தூங்குபவள் போல சலனமின்றி உறைந்தாள். பின்னர் தூக்கத்திலிருந்து விழிப்பவள் போல மெதுவாக எழுந்து என்னை பார்த்து 'எந்த ஊரு இது' என்றாள்.
நான் மெதுவாக சிரித்து சேலை தலைப்பால் என் உறுப்பை மறைத்துவிட்டு 'தெரியல' என்றேன். பின்னர் ஊரைத் தாண்டியதும் பேண்ட் பட்டனை மாட்டிக்கொண்டு ஜிப்பை மேலேற்றினேன்.
அவள் என் தோளில் சாய்ந்திருந்தாள். மெதுவான குரலில் கேட்டாள்.
'போதுமா?'
'ம்ம். சூப்பர் சக்.'
'ச்சீ..' (வெட்கத்துடன் என் தொடையில் தட்டினாள்.)
'பட் வரப்போற நேரத்துல எடுத்துட்ட.'
'வாட். ஓ..' (சிரித்தாள்.)
'ம்ம். வெரி சேட்.' (கவலையான குரலில் சொல்வது போல் சொன்னேன்.)
'ம்ம்.'
திரும்பி பக்கத்து சீட்டை பார்த்தாள். அங்கிருந்த சிறுவனும் அவனுடைய அம்மாவும் நன்கு தூங்கிக் கொண்டிருந்தனர். பின்னர் என்னை பார்த்தாள்.

'கைல வேணா பண்ணி எடுக்கவா?' (கிசுகிசுப்பான குரலில் கேட்டாள்.)
'கைலதானா?' (ஏக்கத்துடன் கேட்டேன்.)
'ச்சீ போங்க. இனிமே எல்லாம் வேற ஒன்னும் கிடையாது. ஏதோ பாவம்னு கைல எடுக்கவானு கேட்டா.. ரொம்பத்தான் ஆசைப்படுவீங்க.'
'ஹாஹாஹா.. கூல் மை டியர். ப்ளீஸ்ஸ்.'
அவள் கையை என் விறைப்பு அடங்கிய பேண்ட் ஜிப் மீது வைத்தேன். அவளாகவே ஜிப்பை கீழிறக்கி வெளியே எடுத்தாள். துவண்டு தொங்கிய அதனை மெதுவாய் வருடி, தடவி விறைக்கச் செய்தாள்.
சில நொடிகளில் விறைத்து நீண்ட என் உறுப்பை மேலும் கீழுமாக உருவி விட்டாள். இரண்டு நிமிடங்களில் அது வெடித்து முன் சீட்டின் பின் புறம் பீய்ச்சியடித்தது.
சட்டென்று தன் கைகளால் அதன் நுனி மொட்டை மூடிக் கொண்டாள். மீதமுள்ள விந்து அவளின் கைகளை நனைத்து விரல்களின் இடைவெளியில் வழிந்தது. அது ஓயும் வரை கைகளால் சிறை பிடித்தவள் பின்னர் விடுவித்தாள்.
நனைந்து வழிந்த கைகளை என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் சில நொடிகள் திகைத்தவள், பின்னர் சுதாரித்து சேலை தலைப்பிலேயே துடைத்தாள். பின் என் உறுப்பையும் அவ்வாறே துடைத்துவிட்டு முன்புற சீட்டையும் துடைத்தாள்.
எனக்கு களைப்பாயிருந்தது. அவளை என் பக்கமாக அணைத்து 'தேங்ஸ் சுதா' என்றேன்.
'ம்ம்.' (என் மார்பில் முத்தமிட்டாள்.)
இருவரும் சீட்டில் நன்கு சாய்ந்து கொண்டோம். சில நிமிடங்களில் உறங்கிப் போனோம்.

நான் கண் விழித்த போது வானத்தில் லேசான வெளிச்சக் கீற்று பரவியிருந்தது. பஸ் எங்கோ நெடுஞ்சாலையில் காற்றைக் கிழித்துக் கொண்டு வேகமெடுத்து ஓடிக் கொண்டிருந்தது.
நான் அருகில் என் தோளில் சாய்ந்து நன்கு தூங்கிக் கொண்டிருந்த சுதாவின் தலையில் முத்தமிட்டேன். அவள் அசைந்து நன்றாக என் மீது சாய்ந்து தூங்கினாள். சிறிது நேரத்தில் வெளிச்சம் பரவி விடிந்தது.
அப்போதும் அது எந்த இடம் என்று தெரியவில்லை. சுதா கையிலிருந்த வாட்சில் மணி பார்த்தேன். ஆறு ஆகியிருந்தது. மீண்டும் ஜன்னல் வழியே வெளியே பார்த்தேன். எதிரே வந்த வாகனங்கள் சர்ரென்று கடந்து போகும் சத்தம் என் காதை இறைத்தது.
சாலையோரப் புளிய மரங்களை பார்த்தபடி இருந்தேன். அப்போது என் காது அதிரும்படியாக ஒரு பெரும் சத்தம்.
'டம்ம்ம்ம்ப்ப்ப்ப்ப்..'
சில நொடிகள் காது கேட்காதது போல் சத்தங்கள் அடங்கியது. பெரும் இருட்டு கண்களை மறைத்தது. என் நெஞ்சில் பெரும் பாரத்தை இறக்கியது போலிருந்தது. எவ்வளவு நேரம் போனது என்ன ஆனது ஒன்றும் புரியவில்லை.
ஏதேதோ மக்களின் இரைச்சல் சத்தம் கேட்டது.
'த்ச்.. த்ச்.. ச்சே பாக்கவே முடியலப்பா..'
'ஸ்ஸ்.. அய்ய்யோ.. அங்க பார்ரா.. ச்ச..'
'ஐயோ.. எம் புள்ள. இஹ்ஹா..'
'ப்ளீஸ்ஸ்.. ஹெல்ப் மீ..'
'இந்தாப்பா.. வேடிக்க பாக்காம ஒரு கை புடிங்கப்பா..'
'ஏய்ய்யேய்.. யாருப்பாது குழந்தையெல்லாம் தூக்கிட்டு இங்க வராதய்யா. பாக்கவே கண்றாவியாருக்கு. அந்தப் பக்கம் போ.'
'டேய் மாப்ள. எப்படியும் ஏழெட்டு போயிருக்கும்னு நெனக்கிறேன். பாவம்டா.'
'ஆமா சார். ஹைவேலதான். நான் ஸ்பாட்லதான் இருக்கேன். ஆமா. பெரிசுதான்.'
'ஹலோ.. போன்ல பேசுனது போதும் வாங்க இங்க ஒரு சின்ன புள்ள இருக்கு தூக்குங்க. ஹெல்ப் பண்ணுங்க.'
குரல்கள் எங்கோ தூரத்தில் கேட்பது போலிருந்தது. என் கண்களில் காட்சிகள் தெளிவாயில்லை. பாதி திறந்த ஜன்னல் கண்ணாடி மட்டுமே தெரிந்தது. உடலை அசைக்க முடியவில்லை. என் செல்போன் அலறியது கேட்டது.
'அதோ அந்த நதியோரம்..'

மாலதியின் முகம் என் மனக்கண்ணில் வந்து போனது. 'நான் எங்கிருக்றேன். சுதா எங்கே? என்ன ஆச்சு?' புரியாமல் தவிப்பது போல் இருந்தது. என் விரலைக் கூட அசைக்க முடியவில்லை. பார்வையையும்தான். ஜன்னல் கண்ணாடியிலேயே அது நிலைத்திருந்தது. அதில் சில ரத்தத் துளிகள் தெறித்திருந்தன. 'அவை என்னுடையவையா?'
'ஹே.. இங்க வாங்கப்பா இங்க ஒரு ஆள் கிடக்கிறான். தூக்குங்க.' (ஒரு குரல் அருகில் கேட்டது.)
'உயிர் இருக்கா?'
'தெரியல. பட் ரத்தம் நெறய போயிருக்கு.'
'ஓ.. இந்தாளு கூட ஒரு லேடி இருந்தாங்க. இப்பதான் அந்தப் பக்கம் ஆளுங்க தூக்கினாங்க. வைப்பா இருக்கும் போல. பாவம்.'
'ஓ. அந்தம்மாவுக்கு உயிர் இருந்துச்சா.?'
'ஆமா. அதுக்கு ரொம்ப அடியில்ல. ஆனா மயங்கித்தான் கெடந்துச்சு. ஆம்புலன்ஸ்ல ஏத்திட்டு இருந்தாங்க.'
'சரி சரி. ஆள தூக்குங்கப்பா.'
ஜன்னலில் நிலைத்திருந்த பார்வை எங்கெங்கோ பஸ் இருக்கை, மேற்புறத்தில் இருந்த பல்புகள், டிவி, உடைந்து போயிருந்த இடிபாடுகள் என்று எங்கெங்கோ சுற்றியது.
'ஹே.. இங்க பாரு இவன. பேண்ட்ல ஜிப் போடாம தூங்கிருப்பான் போல. வெளில தொங்கிட்டுருக்கு.'
'அடச்சே.. அதுவாய்யா இப்ப முக்கியம். தூக்குங்கப்பா. கீழ இறக்கலாம்.'
'ஆவ்வ்வ்.. முடியல முடியல.. கொஞ்சம் கீழ வைங்கப்பா. பொண கணம் கணக்குறான்.'
மீண்டும் என் பார்வை பஸ்சில் தரையில் கிடந்த சிவப்பு நிற பேக்கில் நிலைத்தது. மீண்டும் என் செல்போன் ஓசை.
'அதோ அந்த நதியோரம் இளம் காதலர் மாடம்.
இதோ இந்த வனமெல்.'
அத்துடன் சத்தம் நின்றது. எல்லாக் குரல்களும் அடங்கி நிசப்தம் மட்டுமே என் காதுகளை அடைத்தது. கண்ணில் தெரிந்த பேக்கும் இப்போது தெரியவில்லை. எங்கும் இருட்டு. எதையும் என்னால் உணர முடியவில்லை.

நான் இறந்து விட்டிருந்தேன்.

- நன்றி வணக்கம்

Comments

comments