அந்த நேரம் அந்தி நேரம்! - ஆண் ஓரினச்சேர்க்கை கதை - பகுதி 1

அது ஒரு சனிக்கிழமை இரவு. அன்று, நான் எனது நண்பர்கள் ரவி, அன்பு, கணேஷ் மற்றும் பிரபு ஆகிய ஐந்து பேரும் பக்கத்து ஊரில் இருக்கும் பாருக்கு சென்று தண்ணி அடிக்க திட்டமிட்டோம். வழக்கமாக தண்ணி அடிப்பதென்றால் பைக்கில் தான் செல்வோம். ஆனால் பக்கத்து ஊர் இரண்டு கிலோ மீட்டர் தூரம் தான் என்பதால் அன்று ஜாலியாக நடந்து சென்று வரலாம் என்று நடந்தே சென்றோம். யாருக்கும் தெரியாமல் மறைந்து ஒளிந்து எப்படியோ பார் சென்று சேர்ந்து, எங்களில் இரண்டு பேர் மட்டும் ஒரு ஹால்ப் விஸ்கி வாங்கி அடித்தார்கள், மற்ற நாங்கள் மூன்று பேரும் ஆளுக்கு இரண்டு பீர் அடித்தோம். எல்லாம் முடிந்து வீட்டுக்கு கிளம்பலாம் என்றிருக்கும் போது இடி மின்னலுடன் மழை கொட்ட ஆரம்பித்தது.

கொஞ்ச நேரம் இருந்து பார்த்தோம், மழை விட்டதாக இல்லை. சரி, இனிமேலும் நின்றுக் கொண்டிருக்காமல் மழையில் நனைத்தே போய்விடலாம் என்று முடிவு செய்து அந்த கொட்டும் மழையில் நடக்க ஆரம்பித்தோம். எங்களில் என்னிடம் மட்டும் தான் மொபைல் உண்டு. மழையில் நடந்து போக முடிவு செய்ததுமே மொபைலை ஒரு பாலிதீன் பையில் சுற்றி கணேஷிடம் கொடுத்து அதை அவன் ஜட்டிக்குள் வைத்திருந்தான்.

மழைக்கு பயந்துக் கொண்டு நாங்கள் ஒதுங்கியிருந்திருந்தால் அந்த தருணத்தை நிச்சயம் இழந்திருப்போம். என்னவொரு அனுபவம் அது! வாழ்க்கையில் இதுபோன்ற தருணங்கள் எப்போதாவது தான் வாய்க்கும் போல! நாங்கள் அதிர்ஷ்டசாலிகள். தார் சாலையில், மங்கலான தெருவிளக்கு வெளிச்சத்தில், எப்போதாவது சர்ர்ர் என்று தண்ணீரை பீய்ச்சி அடித்துக் செல்லும் வாகனங்களுக்கு மத்தியில், திடிரென்று கிலியை உண்டாக்கும் இடி மின்னல்களில், விடாமல் கொட்டிக் கொண்டிருந்த அடர் மழையில், உடல் நடுங்கிக் கொண்டே, அரை போதையில் நண்பர்களுடன் சத்தமாக பேசி, சிரித்து நடப்பது.. ஹையோ!!! நினைக்கும் போதே உடல் சிலிர்க்கிறது, அதை அனுபவித்த போது!!! சொல்ல வார்த்தைகள் இல்லை.

சாலையில் வண்டிகள் வருகிற போகிற போதெல்லாம் ஓஓஓஓஓ வென்ற சத்தமும், ஊளையுமாக நடந்து வந்துக் கொண்டிருந்தோம். எங்கள் ஊர் பக்கம் வந்ததும் இன்னும் அதிகமாக கத்தி ஒரு வண்டியையும் விடாமல் கூப்பிட்டு கூப்பாடு போட்டுக் கொண்டே வந்தோம். எங்கள் ஊருக்கு பக்கத்தில் வந்ததும் எங்களை அறியாமலே நாங்கள் நடு சாலையில் நடக்க ஆரம்பித்திருந்தோம். டெம்போ, வேன் போன்ற பெரிய வண்டிகளில் சென்றவர்கள் எங்கள் குரலுக்கு தோதாக எதிர் குரல் கொடுத்துக் கொண்டு சென்றதும், பைக்கில் சென்ற சிலர் எங்களை 'தேவிடியா பயல' என்று திட்டிச் சென்றதும் எங்கள் உற்சாகத்தை கொஞ்சமும் குறைக்காமல் பார்த்துக் கொண்டது.

அப்போது, எங்கள் எதிரே சற்று தூரத்தில் இரண்டு விளக்குகள் எறிந்தபடி ஒரு வாகனம் வந்துக் கொண்டிருந்தது, உற்சாகத்தில் நாங்கள் சத்தம் போட அந்த வண்டி எங்கள் பக்கம் வந்து சர்ர் என்று பிரேக் அடித்து நின்றது. பக்கத்தில் வந்த போது தான் தெரிந்தது அந்த வண்டி போலீஸ் ஜீப் என்று! போலீஸ் ஜீப்பிலிருந்து இறங்குவதற்குள் ஓடிவிடலாமா என்று யோசித்தோம், ஆனால் எங்களால் அசையக் கூட முடியவில்லை. ஜீப்பை நிறுத்தியதும் ரன்னிங்க்லேயே இறங்கிய காவல் உதவி ஆய்வாளர் (S.I) எங்களிடம் வந்து விட்டான்.

"எந்த ஊருடா நீங்க? இந்த நேரத்துல என்ன பண்ணுரிங்க?"

என்று கோபம் கொப்பளிக்க S.I எங்களை மிரட்ட நாங்கள் ஒரு நிமிடத்தில் போதை இறங்கி தொடை நடுங்க ஐயோ! அம்மா! என்று உளற ஆரம்பித்து விட்டோம். சார் சார் என்று கெஞ்சிப் பார்த்தும் அவன் எங்களை விட்டபாடில்லை. S.I -யுடன் இன்னும் இரண்டு காவலர்களும் இருந்தார்கள். அவர்களிடம் எங்களை ஜீப்பில் ஏற்ற சொன்னான். எங்களை ஜீப்பில் ஏறச் சொல்லுவான் என்று அந்த காவலர்களும் கூட எதிர்பார்க்கவில்லை. விடாமல் அவனிடம் நாங்கள் அழாத குறையாக மன்றாடினோம்.

"ஸ்டேஷன்ல போய் பேசிக்கலாம்" என்று ஒரே வார்த்தையில் முடித்து விட்டான்.

"வீட்டுக்கு தெரிஞ்சா செத்தோம்டா" என்பது தான் எங்கள் ஒவ்வொருவரின் கவலை!

காவல் நிலையம் ஒரு கிலோ மீட்டர் தொலைவில், அடுத்த ஊரில் தான் இருக்கிறது. இரண்டே நிமிடத்தில் காவல் நிலையத்தில் சென்று இறக்கி விட்டான். வாழ்க்கையில் முதல் முறையாக காவல் நிலையத்திற்குள் போகிறோமே என்ற கலக்கத்தில் வண்டியை விட்டு இறங்கினோம். நல்லவேளையாக மக்கள் யாரும் இல்லை.

"OK முத்து நீங்க கிளம்புங்க." என்று ஒரு போலீசிடம் சொல்லி விட்டு S.I காவல் நிலையத்திற்கு உள்ளே சென்றான். நாங்கள் எங்கள் பக்கத்திலிருந்த இன்னொரு போலீசிடம் எங்களை விட்டு விடும்படி கெஞ்ச ஆரம்பித்தோம். "நீங்கலாம் படிக்கிற பசங்க தானடா" என்று கேட்டார். ஆமா சார், நான் இன்ஜினியரிங் படிக்குறேன்!, நான் பன்னிரண்டு படிக்குறேன்!. என்று நாங்கள் பழத்திற்கு முந்திய அண்டி போல சொன்னோம். வேலைக்குச் செல்லும் என்னுடைய மற்ற மூன்று நண்பர்களும் அமைதியாக நின்றுக் கொண்டிருந்தார்கள்.