வாடா பங்காளி. 03 tamilsexstory

//krot-group.ru [embed][/embed]

​

"சார் வந்துங்க சார். நான் எல்லாத்தையும் செக் பண்ணி பார்த்துட்டேனுங்க சார்"

""

"ப்ரசாத் இங்கே இல்லைங்க சார். அவருக்கு ஃபோன் பண்ணினா சுவிட்ச் ஆஃப்னு வருதுங்க சார்"

""

"சரிங்க சார்"

இணைப்பு துண்டிக்கப்பட்டது. டி.சியின் டைரக்டர் சோம்நாத் பாண்டேயின் கார் வேர்ஹவுஸ் வளாகத்திற்குள் நுழைந்து கார் பார்க்கில் சீறி சென்று நின்றது. சற்று நேரத்திற்க்கெல்லாம் அவரும் கணினி கட்டுப்பாட்டு அறைக்குள் நுழைந்தார். அங்கே இருந்த மேனேஜரை பார்த்து,

"வாட் தெ ஹெல் கோயிங் ஆன் ஹியர் ?" என ஆவேசம் பொங்க சத்தமிட்டார்.

"தீஸ் காண்ட்ராக்ட் எஞ்சினியர்ஸ் லுக் ஃபன்னி பாண்டே"

"ஐ அல்ரெடி ட்டோல்டு டோன் வான்ட் ட்டு ரினிவ் த காண்ட்ராக்ட் வித் தெம், சீ ஹவ் டெரிபில் தே ஆர் !" என இருவரும் மாறி மாறி பேசிக்கொண்டிருந்தனர்.

இதற்க்கிடையில், சூப்பர்வைஸ்சர் முக்கியமாக ஷிப்-அவுட் செய்யவேண்டிய பேலட்டுகளின் லிஸ்ட்டுகளை கணினியிலிருந்து ப்ரிண்ட் அவுட் போட்டு, ஒரு சில லேபர்களை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு மற்ற லேபர்ஸ் எல்லோரும் வீட்டிற்கு சென்றுவிட, தானே க்ரேனை மேனுவலாக இயக்கி, உடனடியாக அனுப்பவேண்டிய சரக்குகளின் பேலட்டுகளை அதன் ரேக் லொக்கே ஷனை க்ரேனில் என்ட்டர் செய்து போலட்டுகளை எடுத்து எடுத்து வெளியே கன்வையரில் போட, அங்கிருந்த லேபரர்ஸ் கன்வயர் ஃபீல்டுக்குள் இறங்கி பேலட்டுகளை ஃபோர்க்லிஃப்ட் உதவியுடன் லோடிங் செக்க்ஷனுக்கு கொண்டு சென்று பேக்கிங் செய்து வண்டிகளில் லோடிங் பண்ணிக்கொண்டிருந்தனர்.

டி.சியின் ஐந்தாவது தளத்தில் உள்ள மீட்டிங் லாஞ்சில் உடனடியாக டி.சியின் முக்கிய நிர்வாகிகள் கூட்டம் நடைபெற்றுக்கொண்டிருந்தது. எல்லோரும் காரசாரமாக விவாதித்துக்கொண்டிருந்தனர். ஆனால் அதில் முக்கிய நபரான ஃபினான்ஸ் கண்ட்ரோலர் ஜனீஃபர் மிஸ்ஸிங். அப்பொழுது தான் பாண்டே,

"வேர் இஸ் ஜெனீஃபர்?" என கேட்க.

"ஷீ வெண்ட் ஆன் மெடிக்கல் லீவ் டுடே" என மேனேஜர் பதிலுறைத்தார்.

பாண்டேவோ, நம் வேர்ஹவுஸ் கஸ்டமர்ஸ் எல்லோருக்கும் ஒழுங்கான டைம்ல கூட்ஸ் ஃபார்வேர்டு செய்யலைனா நாளைக்கு எப்படி இங்கே மீண்டும் கூட்ஸை ஸ்டோர் பண்ணுவாங்க ? அதனால நம்ம கம்பெனிக்கு கோடிக்கணக்கிலே நஷ்டம் ஏற்படுமே, இதை எல்லாம் எப்படி சரிக்கட்டுவது ? என்பதைப்போன்ற அடுக்கடுக்கான கேள்விகளாக பொறிந்து தள்ளிக்கொண்டிருந்தார்.

"டிடிராஜேஷ் உடனான காண்ட்ராக்ட்டை மறு பரிசீலனை செய்யவேண்டும்" என ஆளாளுக்கு காரசாரமாக சத்தம் எழுப்பிக்கொண்டிருந்தனர்.

மீட்டிங் ஸ்பாட்டிலிருந்த படியே மீண்டும் எல்லோரும் மாறி மாறி டிடிராஜேஷ்ஷிற்கு ஃபோன் மேல் ஃபோனாக போட்டு அவரை வறுத்தெடுத்துக்கொண்டிருந்தனர். டிடிராஜேஷ்ஷோ அதே சூட்டோடு சூடாக, குமாரை தொடர்பு கொண்டு நொங்கெடுத்துக்கொண்டிருந்தார். குமார் ஒரு வழி ஆகிவிட்டிருந்தான்.

ப்ரசாத் ஜெனீஃபரை நன்றாக ஓலு ஓலு என ஓத்து தள்ளிவிட்டு, ஆர அமர வீட்டிற்கு சென்றான். ஆனாலும் சுவிட்ச் ஆஃப் பண்ணிய ஃபோனை ஆன் பண்ண மறந்துவிட்டான்.

இரவும் ஆகிவிட்டது. டி.சியில் இரவு ஷிஃப்ட்டிற்கு வந்த ஆப்பரே ஷன் லேபர்ஸ் எல்லோருமே திருப்பி அனுப்பப்பட்டனர். இரவு நேர சூப்பர்வைஸ்சர் பகல் நேர சூப்பர்வைஸ்சருடன் சேர்ந்து அவனும் பிக்கிங் போலட்டுகளை க்ரேனை மேனுவலாக இயக்கி முடிந்தமட்டும் பேலட்டுகளை வெளியாக்கிக்கொண்டிருந்தனர்.

--------

"ஹா.வ்வ்வ்." பெரிய கொட்டாவியோடு சோம்பலை முறித்துக்கொண்டு மறுநாள் காலை படுக்கையிலிருந்து எழுந்திரித்த ப்ரசாத், அப்பொழுது தான் தாம் சுவிட்ச் ஆஃப் பண்ணி வைத்த ஃபோனை ஆன் செய்ய மறந்துபோனது நினைவிற்கு வர எடுத்து ஆன் செய்துவிட்டு காலைக்கடன்கள் யாவையும் முடித்து பசியாறிவிட்டு காரில் அலுவலகத்திற்கு புறப்பட்டு சென்றான். கார் டி.சியில் நுழைந்ததுமே, டி.சி எந்தவித பரபரப்புமின்றி வெறிச்சோடி கிடப்பதைப்போன்ற ஓர் தோற்றம் அவனுக்கு தெரிந்தது. க்ரேன் மற்றும் கன்வையர்கள் ஓடும் எந்த ஒரு சத்தமும் கேட்காததை பார்த்து, உள்ளுக்குள் திக்கென்று இருந்தது அவனுக்கு. நினைத்தபடியே, டி.சி ஆப்பரே ஷன் டவுன் ஆகி இருந்ததை கண்டான்.

குமார் என்ன பண்ணுகிறான் என்ற நினைப்பிலேயே கணினி கட்டுப்பாட்டு அறைக்குள் நுழைந்தவன், குமார் டேபில் மீதே அசந்து தூங்கிக்கொன்டிருப்பதைப் பார்த்து ப்ரசாத்திற்கு இன்னமும் கலக்கம் உண்டானது.

"ஹே மேன். என்னா மேன் இங்கே தூங்கிக்கிட்டிருக்கே ?" என்றான் டேபிலை தட்டியவாறு. இரவு முழுக்க கணினியை நோண்டிவிட்டு அங்கேயே தூங்கிப்போன குமார், ப்ரசாத்தின் குரல் கேட்டு திடுக்கிட்டு முழிக்க, மீண்டும் ப்ரசாத்தே தொடர்ந்தான்.

"என்ன மேன் ஆப்பரே ஷன் ரன் ஆகலையா ? என்னாச்சு ?" என்றான் மிகுந்த பரபரப்போடு.

"சார் நேத்து நீங்க போய் கொஞ்ச நேரத்துக்கெல்லாம் ஆப்பரே ஷன் டவுன் ஆச்சுங்க சார்" என்றான்.

"ஓ. மை காட் !!" ப்ரசாத்திற்கு தூக்கிவாரி போட்டது.

"உங்களை காண்டக்ட் பண்ணாலும் உங்க ஃபோன் ஸ்விட்ச் ஆஃப்லையே இருந்ததுங்க சார்"

ஃபோனை சுவிட்ச் ஆஃப் பண்ணிவிட்டு நேற்று ஜெனீஃபரை ஓத்துக்கொண்டிருந்தது ப்ரசாத்திற்கு மனக்கண்ணில் நிழலாடியது.

"உன்னால இங்கே ஒன்னும் புடுங்க முடியலையா ?"

குமார் சோகமே உருவாக, "சார் நானும் இரண்டு சர்வரையும் பூராவும் அலசி பார்த்துட்டேன் எங்கே பக் இருக்கிறதுனே கண்டுபிடிக்க முடியலைங்க சார்"

"நீ எல்லாம் எதுக்கு இங்கே வேலை செய்ய வந்தே ? போய் எவன் சுன்னியாச்சும் ஊம்பிக்கிட்டு திரியலாம் இல்ல ? போச்சு போச்சு எல்லாமே போச்சு" என சரியான ஆத்திரத்தோடு புலம்பிக்கொண்டே, தன் இருக்கையில் அமர்ந்து தனது மேஜைக்கணினியை ஆன் செய்து எல்லாவற்றையும் ஆராய தொடங்கினான். ப்ரசாத் சர்வர் கணினியை ஆராய தொடங்கிய கொஞ்ச நேரத்திற்க்கெல்லாம், ப்ரசாத்தின் ஃபோன் அலறியது. எடுத்துப்பார்த்தான் அது டிடிராஜேஷ். ரொம்பவும் கூலாக ஃபோனை ஆன் செய்தான்,

""

"சாரி சார் நேத்து எனக்கு சரியான ஃபீவர் அதான் சார் போயிட்டேன்"

""

"எஸ் சார். எனக்கு இப்போ இங்கே வந்த பிறகு தான் தெரியும்"

""

"ஆமாங்க சார், இன்னும் கொஞ்ச நேரத்திலே நான் ஆப்பரே ஷனை ரெஸ்யூம் பண்ணிடுவேன்"

""

"ஓகே சார். ஆப்பரே ஷனை ரெஸ்யூம் பண்ணிவிட்டு நான் உங்களுக்கு கால் பண்ணுறேன் சார்"

""

"ஓகே சார்"

தொடர்பு துண்டிக்கப்பட்டது. கீ போர்டை போட்டு லொட லொடவென தட்டிக்கொண்டிருந்தான் ப்ரசாத். இதற்க்கிடையே, உலகில் உள்ள எல்லா மெக்டால் நிறுவனத்திலிருந்தும், 24 மணி நேரத்திற்கு மேலாகியும் ஸ்ரீபெரும்புதூர் டி.சியின் ஆர்.எஸ் 6000 சர்வரிலிருந்து எந்தவித தகவலும் வராதபடியால் டி.சிக்கு ஃபோன் மேல் ஃபோனாக வந்துக்கொண்டிருந்தது. டி.சி ஊழியர்கள் பலரும் அவர்களுக்கு பதில் அளித்துக்கொண்டிருக்க, மீண்டும் பாண்டேவும், மேனேஜர் உமாநாத்தும் கணினி கட்டுப்பாட்டு அறைக்குள் நுழைந்தனர்.

"ஹே ப்ரசாத் மை குட்னஸ் ! வேர் வேர் யூ எஸ்டர்டே ?" என பாண்டே ப்ரசாத்தை பார்த்து கேட்டுக்கொண்டே உள்ளே வர,

"ஹே சாரி மிஸ்டர் பாண்டே, எஸ்டர்டே ஐ ஹேவ் ஹை ஃபீவர், ட்டுடே ஒன்லி ஐ கேம் ட்டு நோ தி ஆப்பரே ஷன் வாஸ் டவுன்"

"ஆஃப்டர் சீயிங் யூ, நவ் வீ ஆர் ஹேப்பி ப்ரசாத். கெட் பேக் தி சிஸ்டம் சூன்"

"ஷ்யூர் ஷ்யூர்" என ப்ரசாத் சொல்ல,

"ஃப்ரம் யெஸ்டர்டே ஆன்வேர்டு யுவர் கொல்லீக் வாஸ் டூயிங் அண்டு டூயிங் ஹூஹூம்ம்ம். ஐ டோண்ட் நோ வாட் ஹீ வாஸ் டூயிங்" என பாண்டே சொல்ல குமார் தலையை குனிந்துக்கொண்டு அவன் இருக்கையில் அப்படியே உட்கார்ந்திருந்தான். மீண்டும் பாண்டேவே பேசினான்,

"உமாநாத் நவ் ப்ரசாத் வாஸ் ஹியர் சூன் தி சிஸ்டம் வில் கம்ஸ் ட்டூ நார்மல், கமான் வி கேன் கோ அப்" என சொல்லிவிட்டு இருவரும் வெளியே சென்றனர்.

ப்ரசாத்தும் என்னன்னவோ தட்டிப்பார்த்தான், ஒன்னும் கதைக்காகவில்லை. இப்பொழுது அவன் கணினியிலிருந்த ஓர் ஃபோல்டரை திறந்து அதில் இருந்த ஓர் வேர்டு டாக்குமெண்ட்டை திறந்து அதைப்பார்த்து பார்த்து என்னன்னவோ செய்துக்கொண்டிருந்தான். செய்தான் செய்தான் செய்துக்கொண்டே இருந்தான். அந்த டாக்குமெண்ட்டையும் கணினியில் திறந்து வைத்துள்ள ப்ரோக்ராமையும் மாறி மாறி பார்த்துக்கொண்டு ஏதேதோ செய்துக்கொண்டிருக்க, அந்த நேரம் குமாரும் ப்ரசாத்தின் அருகில் வர, குமாரின் விழிகள் இரண்டும் ஆச்சர்யத்தில் விரிந்தது.

'இத்தனை நாளும் டாக்குமெண்ட்டே ஷன் இல்லை இல்லை என சொல்லிக்கொண்டிருந்தவன் இப்பொழுது எங்கே இருந்து வந்தது ?' என மிகவும் வியப்போடு பார்த்தான். 'அப்படி எனில் இத்தனை நாளும் நம்மை ஏமாற்றி தானே இருக்கிறான் !' என மனதில் நினைத்துக்கொண்டான்.

"சார் என்னதுங்க சார் இது ?" என ப்ரசாத்தை பார்த்து கேட்டான் குமார்.

"நீ பெரிய மயிரு நான் உனக்கு எல்லாம் பதில் சொல்லிக்கிட்டிருக்கனுமா ?"

'டி.சி இருக்கும் இந்த ரணகளத்தில் இவனுடைய எகத்தால பேச்சுமட்டும் குறையவே இல்லையே' என மனதிற்குள் நினைத்துக்கொண்டு மீண்டும் தன் இருக்கையிலேயே போய் அமர்ந்தான் குமார். மதிய சாப்பாட்டு நேரமும் நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது.

"ச்சே என்னடா ஒன்னுமே ஒர்க் அவுட் ஆகமாட்டுது !" என மேஜையில் வேகமாக குத்தினான் ப்ரசாத்.

"ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹா." என வேகமாக சிரித்தான் குமார்.

ஏற்கனவே சிஸ்டம் இன்னும் வேலை செய்யவில்லையே என கடுப்பில் இருந்த ப்ரசாத், திடீர் என குமாரை திரும்பிப் பார்த்தான். குமார் அமைதியாகவே உட்கார்ந்திருந்தான். ப்ரசாத் திரும்ப கணினியிலே தன் கவனத்தை செலுத்த,

"ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹா." என மீண்டும் பேய் போல் சிரித்தான் குமார்.

ப்ரசாத் மீண்டும் திடுக்கிட்டு குமாரை திரும்பி பார்க்க,

"ஹே ஹே. இப்போ நீ சிரிச்சே தானே ?"

"ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹா." என குமார் மீண்டும் பேய் போல் சிரித்தான். குமாரின் அத்தகைய சிரிப்பு ப்ரசாத்துக்கு அடிவயிறை கலக்குவதைப்போன்று இருந்தது.

"ஹே ஹே ஹே. இப்போ எதுக்கு மேன் சிரிக்கிறே ?!"

"இல்ல நீ என்னத்த புடுங்குறேன்னு நான் பார்த்தேன் அதான் சிரிச்சேன். என சொல்லிவிட்டு மீண்டும் "ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹா." என சிரித்தான்.

ப்ரசாத்திற்கு குமாரை பார்க்க ரொம்பவும் அதிர்ச்சியாக இருந்தது. 'யார் இவன் நம்மலை பார்த்தாலே நடுங்கி சாவானே அந்த குமாரா இவன் !' குமாரின் வித்தியாசமான செய்கையும் பேச்சும் ப்ரசாத்தை ரொம்பவும் கதிகலங்க வைத்தது.

"ஹே நீ யார் கிட்டே பேசுறேன்னு தெரிஞ்சி தான் பேசுறியா ?"

"தெரிஞ்சித் தான்டா பேசுறேன் ங்கொய்யா"

"ஹே ஹே. உன்னை என்ன பண்ணுறேன் பாரு. உன்னை வேலைய விட்டே தூக்குறேனா இல்லையா பாரு" என தலையை ஆட்டி ஆட்டி ஆவேசமாக பேசிக்கொண்டிருந்தான் ப்ரசாத்.

"ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹா. முதல்ல உனக்கு இங்கே வேலை இருக்கான்னு பாருடா வென்று !"

ப்ரசாத்திற்கு ஓடி போய் குமாரை நாலு சாத்து சாத்தவேணும் போல இருந்தது. ஆனாலும், டி.சியின் மூலை முடுக்கெல்லாம் இருந்த சிசி கேமிராக்கள் சர்வர் ரூமிற்கு மட்டும் விதிவிலக்கா என்ன ? சிசி கேமிராவை கருத்தில் கொண்டு மிகவும் பொறுமை இழந்த பிரசாத், குமாரை வெறிக்க வெறிக்க பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். குமார் ப்ரசாத்திற்கு சினத்தை மூட்டிக்கொண்டே இருந்தான்.

"என்னை அடிக்கனும் போல தோணுமே ! அப்படியே கத்திய எடுத்து என்னை குத்திவிடலாமான்னு தோனுமே"

"டேய் மரியாதையா இங்கே இருந்து ஓடி போயிடு ! எப்போ இருந்தாலும், இனி உனக்கு இந்த டி.சியிலையும் நம்ம கம்பெனியிலேயும் வேலை இல்ல. அப்புறம் எதுக்கு நீ தேவை இல்லாம இங்கே உட்கார்ந்துக்கிட்டு ? போடா போ. உனக்கு இனி இங்கே எல்லாமே அவ்வளவு தான்டி"

"நான் போயிட்டா அப்புறம் டி.சிய எப்படி ரன் பண்ணுவதாம் ? சரி நான் போறேன். நானும் டிசிக்கு நேத்திக்கு வந்த ஆளு. இன்னும் வீட்டுக்கே போகாம குளிக்காம முழுகாம சரியா நைட் பூரா தூங்காம கிடக்கிறேன். ஆப்பரே ஷனை ரெஸ்யூம் பண்ண உனக்கு ஏதாச்சும் என் உதவி தேவைப்பட்டுதுன்னா எனக்கு கால் பண்ணு சரியா !" என கூலாக சொன்னான் குமார். ப்ரசாத் மீண்டும் ஆச்சர்யப்பட்டவனாக,

"உன்னால முடியுமா ?"

"என்னால முடியும். உன்னால முடியாட்டி எனக்கு கால் பண்ணு"

"டேய் உன்னால முடியும்னா நேத்தே செஞ்சிருக்க வேண்டியது தானே ! ஏன் இப்பக்கூட செய்யலாமே !"

"நான் நைட்டே ப்ராப்ளத்தை கண்டுபிடிச்சிட்டேன். நான் இந்த டி.சியிலே எத்தனையோ டைம்ஸ் நான் உனக்கு என்னுடைய திறமையை ப்ரூஃப் பண்ணிட்டேன். ஆனால் நீ எவ்வளவு பெரிய பருப்புன்னு நான் தெரிஞ்சிக்கவேண்டாம் ! அதுக்குத் தான் வற்ட்டா"

குமார் போகும் பொழுது பேக்கை எடுத்து தோளில் மாட்டிக்கொண்டு, " தி கேம் ஈஸ் ஸ்டார்ட்டட் செல்லம், கால் பண்ண தயங்காதடி சரியா ?" என சொல்லிவிட்டு சிரித்துக்கொண்டே சென்றான்.

'ப்ர்சாத் ப்ரம்மை பிடித்தவன் போல் காணப்பட்டான். இத்தனை நாளும் பார்த்த குமாரா இவன் ?!' ப்ரசாத்தினால் நம்பவே முடியவில்லை. ஒரு வேலை இவன் ஏதாவது சிஸ்டத்தில் ஏதேனும் கோளாறு செய்துவிட்டு நம்மலை ஏதாவது பழிவாங்க துடிக்கிறானா ? என பற்பல கேள்விகள் ப்ரசாத்தின் மனதில் நிழலாடியது.

இதற்க்கிடையே, மெக்டால் தலைமை நிறுவனமான அமெரிக்காவின் நியூ ஜெர்ஸ்சி மாகானத்திலிருந்து, 'பாட்ரிக் ஓ'ப்ரையன்' "வாட் தி ஃபக் இஸ் கோயிங் ஆன் தேர் இன் டி.சி ?" என மேனேஜர் உமாநாத்தை தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டு காட்டு கத்து கத்தினார். அதே ஸ்பீடில், மேனேஜர் டிடிராஜேஷை தொலைப்பேசியில் தொடர்பு கொண்டு சத்தம் போட, அதே வேகத்தில் டிடிராஜேஷ்ஷும் ப்ரசாத்திற்கு ஃபோன் அடித்து பிரசாத்தை ஏறுவதுமாக அன்றைய தினமும் ஓடிவிட்டது. எப்பொழுதும் போல் இன்றும் டி.சியின் ஐந்தாவது தளத்தில் மீட்டிங்கை போட்டு, பெரிய தலைகள் எல்லாம் இரவு வரை ஆளாலுக்கு முட்டிக்கொண்டு அவர்களும் கிளம்பிவிட்டனர். இன்றோடு ஆப்பரே ஷன் டவுன் ஆகி இரண்டு நாட்கள் ஆகிவிட்டிருந்தது. நாளைக்கு தன்னுடைய 11வது வெட்டிங் ஆன்வர்சரியை சிறப்பாக கொண்டாடவேண்டும் என காத்திருந்தவனுக்கு நடப்பதெல்லாம் பேரிடியாக இருந்தது. அன்றைய பொழுது பூராவும் கணினி கீபோர்டையே தட்டி தட்டி ப்ரசாத்தும் களைப்புற்றான். இதற்கு மேல் ஒன்றும் பண்ணுவதற்கில்லை என்ற முடிவிற்கு வந்தவன், ஒரு நிமிடம் குமாரிடம் சரண்டர் ஆகிவிடலாமா என நினைத்தான்.

'தான் ஒரு பெரிய பருப்பு' என்ற கவுரவம் இல்லை இல்லை தலைக்கணம் எங்கே அவனுக்கு இடம் கொடுத்தது ?! நாளை ஞாயிறு ! எப்பொழுதும் ஞாயிறு விடுமுறை தான். ஆனால் கடந்த இரண்டு நாட்களாக ஆப்பரே ஷன் தடை பட்டுப்போனதில், இன்றாவது ஆப்பரே ஷனை நார்மல் நிலைக்கு கொண்டு வந்திருந்தால், டி.சி நிர்வாகம், நாளை ஞாயிறு கிழமை என்றாலும் ஆட்களை வேலைக்கு வரச்சொல்லி இயங்கும். ஆனால் சிஸ்டமோ இன்னும் அடம்பிடித்துக்கொண்டிருக்கிறதே ! அதனால் நாளை எப்படியும் டி.சி இயங்கப்போவதில்லை என ஓர் யூகத்திற்கு வந்தவன், நாளைக்கு பார்த்துக்கொள்ளலாம் என எண்ணி, இரவு பத்து மணிக்கு மேல் கிளம்பி வீட்டிற்கு சென்றவன், போய் சாப்பிட்டதும் படுக்கையில் தொபுக்கடீர் என அசதியில் மல்லாந்தான் ப்ரசாத்.

அடுத்த நாள் காலையில் தன்னுடைய வெட்டிங் டே என்பதால் தன் மனைவி ப்ரபாவதிக்கு செல்லமாக முத்தங்களை பதித்துவிட்டு, டி.சிக்கு கிளம்பினான். போகும் வழையில், Unix, C, Oracle databaseல் எக்ஸ்பர்ட்டுகளான தன்னுடைய நண்பர்கள் சிலரை அழைத்துக்கொண்டு டி.சிக்கு சென்றான். அவர்கள் கணினியை நோண்டிக்கொண்டிருக்க, மேனேஜர் உமாநாத்திடமிருந்து ப்ரசாத்திற்கு ஃபோன் வந்தது. ப்ரசாத் உடனே கிளம்பி ஐந்தாவது தளத்திற்கு சென்றான்.

அங்கே பான்டே, உமாநாத், ஹச் ஆர் டைரக்டர் பாபு மற்றும் ஃபைனான்ஸ் கண்ட்ரோலர் ஜெனீஃபர் எல்லோருமாக சேர்ந்து ப்ரசாத்தை ஒரு வழி பண்ணிவிட்டார்கள். மூச்சு பேச்சற்று என்ன சொல்வதென புரியாமல் மிகவும் திக்குமுக்காடி போனான் ப்ரசாத். இன்றைக்குள் சிஸ்டம் நார்மல் நிலமைக்கு வரவில்லை எனில் தி காண்ட்ராக்ட் வில் பி டெர்மினேட்டட் என ப்ரசாத்திடம் திட்டவட்டமாக தெரிவித்துவிட்டனர்.

உலகே மாயம் வாழ்வே மாயம்
நிலையேது நாம் காணும் சுகமே மாயம் !!

என்னும் படியாக கால்கள் தடுமாற கீழ் தளத்தில் உள்ள செர்வர் ரூமிற்கு வந்தான். அங்கே அவனது நண்பர்களும் கையை விரிக்க, வேறு வழியில்லாமல், மொபைலை எடுத்து குமார் நம்பரை வெறிக்க வெறிக்க பார்த்தான். அழுத்தி குமாருக்கு தொடர்பு கொண்டான்.

""

"டேய் டேய் டேய். இப்படியெல்லம் பேசினே அப்புறம் எனக்கு கோபம் வரும் பார்த்துக்க"

""

"டேய் டேய். நான் உன்னை விட வயசிலே மூத்தவன்டா, சீனியர்டா எனக்கு மரியாத கொடுடா"

""

"சரிடா இதோ கிளம்பி உன் வீட்டுக்கே வர்றேன்டா"

என சொல்லிவிட்டு இணைப்பை துண்டித்தவன், காரை எடுத்துக்கொண்டு விருட்டென குமாரின் வாடகை வீட்டிற்கு பறந்தான்.

--------
வீட்டிற்குள் நுழைந்த ப்ரசாத்தை மிகவும் பாசத்தோடு வரவேற்றான் குமார்.

"வாடா பங்காளி எனக்கு தெரியும்டா நீ வருவேன்னு. டி.சினா நான் தான் பெரிய பருப்புன்னு பந்தாவிட்டுக்கிட்டு திரிஞ்சே இப்போ எந்த மொகரைய வச்சிக்கிட்டு என்னை பார்க்க வந்தியாம் ? அட. சாரி, நீங்க என் பாஸ்சு இல்ல"

"டேய் டேய். இப்போ அதை பத்தி எல்லாம் பேச நேரமில்ல. இப்போ முக்கியம் டி.சிய ஃபங்க் ஷ ன் பண்ண வைக்கனும் அதான் முக்கியம்"

"ஆமா டி.சி ரன் ஆகனும் இவரு பெரிய மகாராஜாவாட்டம் பந்தா விட்டுக்கினு திரிவாரு, என்னையும் சூத்தடிப்பாரு"

"டேய் ச்சீ. அசிங்கமால்லாம் பேசாதே"

"தோடா. பங்காளி எப்போதிருந்து நீங்க புத்தரா மாறுனீங்க ? டேய் உலக மகா ஃப்ராடுடா நீ ங்கொய்யால"

"சரி அதையெல்லாம் விடு. இப்போ டி.சி ரன் ஆகனும் அதுக்கு என்ன பண்ணனும் ?"

குமார் ரொம்பவும் கூலாக,

"நான் உன் பொண்டாட்டிய ஓக்கனும் !"

"ஹே யூ. டாமிட். உன்ன உன்ன." என இரு கைகளையும் பாயும் புலியைப்போல் பாவனை செய்து பரபரவென இங்குமங்குமாக கிடந்து அலைமோதியவனின் உடலெங்கும் குப்பென வியர்த்து விறுவிறுத்தது.

"ஹே ப்ரசாத் டோன்ட் பீ சில்லி ! எனக்கு இதை விட்டா வேற வழி தெரியலை. சாரி ப்ரசாத், நான் சொன்னது சொன்னது தான் ! நான் சொன்னதிலே எந்த மாற்றமும் இல்லை !!".

"ஹே. உனக்கு எவ்வளவு பணம் வேணும்னாலும் கேளு குமார் நான் தர்றேன்"

"என்னை என்ன உன்னாட்டம் பிச்சக்காரன்னு நினைச்சியா ப்ரசாத் ?"

"சரி உனக்கு ஓக்கனும் அவ்வளவு தானே ! நான் வேணும்னா அக்கவுண்டன்ட் மாலாவ செட்டப் பண்ணி தாறேன் குமார் !"

"அவ எப்படி இதுக்கு சம்மதிப்பா ?"

"அவ நான் சொன்னா சம்மதிப்பா குமார். அவள நான் வச்சிருக்கேன் !".

"நோ நோ நோ. எனக்கு உன் பொண்டாட்டியத் தா..ன் ஓக்கனும். ஓத்தா. உன் பொண்டாட்டி இருக்காளே அவ கலரும் ஸ்ட்ரக்சரும் சூத்தும் முலையும் அப்படியே நாள் பூரா அவ முலைய சப்பிக்கிட்டு சுண்ணிய அவ கூதியில ஊற போட்டுக்கிட்டே இருக்கலாம் ப்ரசாத்.

"ஹே ஹே. ப்ளீஸ் ப்ளீஸ் குமார் அப்படி எல்லாம் பேசாதே ப்ளீஸ் உன்ன கெஞ்சிக்கேக்குறேன். சரி உனக்கு மாலா வேண்டாம்னா ஜெனீஃபர் ?!"

"அடங்கொய்யால நீ அவளையும் வச்சிருக்கியாடா ? பெரிய இடமாச்சேடா ! இவ்வளவு பெரிய டி.சிக்கு ஃபைனான்ஸ் கண்ட்ரோலர்னா சும்மாவா ?! அடங்கொக்காமக்கா நீ டி.சியில ஒருத்தியும் விட்டு வைக்கலையாடா ?!"

"நான் உன் பொண்டாட்டிய ஓக்குறதிலே தப்பே இல்ல. அதை விட உன் பொண்டாட்டி எனக்கு புண்டைய விரிக்கிறதும் தப்பில்ல". மீண்டும் குமாரே தொடர்ந்தான்.

"ஒ.கே டா ப்ரசாத். எனக்கு வயிறு பசிக்குது. போய் ஸ்டோர்-இன் பண்ணிட்டு வாறேன். வர்ட்டா !"

"ஹே ஹே ஹே. குமார் ப்ளீஸ் ப்ளீஸ் ப்ளீஸ். சிஸ்டம் ஃபங்ஷன் பண்ண வைக்கிறதுக்கும் நீ என் பொண்டாட்டிய ஓ.. அட ச்சை த்து த்தூ தூ. (ப்ரசாத் இரு கைகளால் தன் முகத்தையும் நாக்கையும் வறண்டிக்கொண்டே) சொல்லவே நாக்கு கூசுது குமார். ப்ளீஸ் ப்ளீஸ் குமார். நீ வேற என்ன செய்ய சொன்னாலும் செய்யறேன் குமார். உன் சுண்ணிய புடிச்சி உருவனுமா சொல்லு குமார். உன் சுண்ணிய வாய்ல வச்சு ஊம்பனுமா சொல்லு குமார். எனக்கு ஊம்புறது ஒன்னும் பெரிய விஷயமே இல்லை குமார். நான் நம்ம பாஸ்சோட சுண்ணிய ஊம்பி தான் இந்த பொசிஷன்க்கு வந்திருக்கேன் குமார்.

"ஹே ப்ரசாத், என்னை என்ன ஹோமோன்னு நினைச்சியா ?"

"அடே ங்கோ. !" என ஆவேசம் பொங்க கையை ஓங்க வந்தவன் மீண்டும் "அய்யோ சாரி குமார், எனக்கு என்ன சொல்லுறதுன்னே தெரியல குமார், அய்யோ. சாரி குமார், I kindly beg you kumar"

"டேய் ப்ரசாத், இந்த பொழப்பு பொழைக்கிறதுக்கு நாண்டுகிட்டு சாகலாமேடா"

"அய்யோ குமார், எனக்கு உன் அளவுக்கு ப்ரோக்ராமிங் நாலேட்ஜ் கிடையாது குமார். ஏதோ நம்ம பாஸ் தயவால தான் நான் இங்கே இதுநாள் வரை குப்பை கொட்டிக்கிட்டு இருக்கேன் குமார். எனக்கு இந்த டி.சி ஆப்பரே ஷ னை விட்டா வேற எதுவும் தெரியாது குமார். ப்ளீஸ் குமார்"

"உனக்கு தான் டி.சி ஆப்பரே ஷன் ஃபுல்லா தெரியும்ல. அப்போ நீயே செஞ்சி நீயே பெயர் வாங்கிக்கோ"

"அய்யோ குமார். அதுவும் அரைகுறை தான் குமார். இதுநாள் வரை டாக்குமெண்ட்டே ஷனை ஒளிச்சி வச்சி ஏதோ ஒப்பேத்திக்கிட்டு இருந்தேன், இப்போ அந்த டாக்குமெண்ட்டே ஷ னிலும் எல்லா இன்ஃபர்மே ஷ னும் இல்லைனு புரிஞ்சிக்கிட்டேன் குமார், ப்ளீஸ் குமார்.

"அப்போ ஏன் இத்தனை நாளும் அந்த டாக்குமென்ட்டே ஷனை என் கண்ணுல காட்டாம என்னை இப்படி கஷ்டப்படுத்தினே ப்ரசாத் ?"

"குமார், எனக்கு உன்னை கஷ்டப்படுத்தி பார்க்கனும்ங்கிற நோக்கம் எதுவுமில்ல குமார். அந்த டாக்குமெண்ட்டே ஷனை உன் கிட்டே காண்பிச்சா நீ எல்லா பக்ஸ்சையும் க்ளியர் பண்ணிடுவேன்னு தான் நான் உன்கிட்டே அந்த டாக்குமெண்ட்டே ஷ னை காட்டல. ஆனாலும் நீ டாக்குமெண்ட்டே ஷன் எதுவும் இல்லாமலே நீ இவ்வளவு திறமையா எல்லா வேலையும் பண்ணுவேன்னு நான் கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்கலை குமார்" மேலும் ப்ரசாத்தே தொடர்ந்தான்,

"நான் உன்கிட்டே டாக்குமெண்ட்டே ஷன் கொடுக்காததற்கு அதுமட்டும் ரீசனில்லை குமார்"

"வேற இன்னும் என்ன ரீசன் இருக்கமுடியும் ?"

"உனக்கு நான் அந்த டாக்குமெண்ட்டே ஷனை கொடுத்திருந்தா, உன் மூலமா அது டி.சி ஆளுங்க கைக்கு போயிடுமோன்னு பயந்து தான் குமார் கொடுக்கல"

"இது என்னய்யா கொடும, அவங்க டி.சி, அவங்களுடைய ஆப்பரே ஷன் ரன் ஆகரதுக்காகவே ஓடுற அவங்களோட ஈ.ஆர்.பி சிஸ்டம், அவங்க கைக்கு போனா தான் என்ன தப்பு ? பக்ஸ் எல்லாம் நான் க்ளியர் பண்ணதிலும் என்ன தப்பு?!"

"அது ரொம்ப ரகசியம் குமார் !"

"அப்படி என்ன பெரிய வெண்டக்கா ரகசியம்?"

"இன்னொன்னு நான் சொன்னா நம்பமாட்டே குமார், நீ எல்லா பக்ஸ்சையும் க்ளீயர் பண்ணிடுறேன்னு நம்ம பாஸ்சுக்கு தெரிஞ்சி போய், உன்னுடைய ப்ரொபே ஷன் பீரியட் முடிஞ்சி உன்னை பெர்மணன்ட் பண்ணாம வேலைய விட்டே தூக்க சொன்னாரு தெரியுமா ?"

"வேற எதுக்கு என்னை வேலையில அப்பாயிண்ட் பண்ணீங்க ? டி.சி ஒழுங்கா ஃபங்க் ஷ னாகனும், சிஸ்டம் டவுன் ஆகக்கூடாது, பக்ஸ் எதுவும் இருக்கக்கூடாதுன்னு சொல்லித் தானே என்னை இங்கே வேலையில சேர்த்தீங்க ?"

"நீ சொல்லுறதெல்லாம் சரிதான் குமார், உண்மையை சொல்லனும்னா அவருக்கு உன்னை மாதிரி டேலன்ட்டட் பெர்சன் தேவை இல்லை. அவரோட பிஸ்சினஸ் எந்த வகையிலும் பாதிக்கப்படாத மாதிரி அவரோட ஒத்து போற ஆளா இருக்கனும்".

"அப்படி நான் என்னைய்யா நம்ம கம்பெனிக்கு துரோகம் பண்ணிட்டேன் ? பாஸ் கூட ஒத்து போகாத அளவுக்கு ?"

"எல்லாத்துக்கும் பின்னாடி ஒரு ரகசியம் இருக்கு குமார் !"

"என்னய்யா ரகசியம் பெரிய புடலங்கா ரகசியம்"

"தொழில் ரகசியம் !!"

"ஓத்தா. என்ன ஆளை விடு நான் போறேன்"

"குமார், நீ நினைக்கிற மாதிரி சிஸ்டம் நம்ம கம்பெனியோடது கிடையாது. ஏற்க்கனவே நம்ம சிஸ்டத்தையும் அதிலே ஓடுற நம்ம ஈ.ஆர்.பி அள்பிகே ஷனோட சேர்த்து 15 கோடிக்கு நம்ம பாஸ் முன்னமே வித்துட்டாரு. ஆனா நம்ம கம்பெனியோட காண்ட்ராக்ட், ஒன்லி 'ப்ரொடக் ஷ ன் சப்போர்ட்' தான். அதுக்கே மாதம் 50 லட்சம் நம்ம பாஸ்க்கு கிடைக்குது தெரியுமா ? ஆனா எனக்கு மாத சம்பளமோ ஒரு லட்சத்தி இருபதாயிரம் தான், உனக்கோ ஜஸ்ட் அறுபதாயிரம் தான். இப்போ சொல்லு குமார், டாக்குமெண்ட்டே ஷன் அவங்க கைக்கு போனா, இப்போ இருக்கிற சப்போர்ட்டிங் காண்ட்ராக்ட்டும் போயிடும், நம்மை விட சாரி, என்னை விட டாப்பான ஆர் & டி (R&D) எக்ஸ்பர்ட்ஸ் மெக்டால் (McDal) கிட்டே இருக்காங்க. அப்புறம் ஃபுல் கண்ட்ரோலும் டி.சியே டேக் ஓவர் பண்ணிப்பாங்க. நம்ம தயவு அவங்களுக்கு தேவைப்படாது. க்ரேன் பேலட் லொக்கே ஷன்ல இருக்கிற சரக்கை ஷிப்-அவுட் பண்ணுற மாதிரி நம்மலையும் டி.சில இருந்து தூக்கிடுவாங்க குமார். உனக்கும் எனக்கும் வேலை போயிடும்"

"இப்போ மட்டும் என்ன அதான் ஆகப்போகுது !"

"அப்போ உனக்கு வேலை ?"

"அடப்போய்யா, இந்த மாதிரி ஈனப்பொழப்பு பொழைக்கிறதுக்கு, மூட்ட தூக்கி சம்பாதிக்கலாம்யா. கவுரமா நம்மலோட உண்மையான உழைப்பிலே இருந்து வந்த காசுன்னு நினைச்சு, குடிக்கிறது கஞ்சியா இருந்தாலும் மனசு ரொம்ப வயிறார சாப்பிடலாம்யா".

"குமார் நீ ரொம்ப நல்லவன் எனக்கு தெரியும். நான் ரொம்ப கெட்டவன் குமார். என்னால இந்த வாழ்க்கை முறைய விட்டு கீழே இறங்கி வரமுடியாது குமார், வளர்ந்தது முதலே சுகமா வாழ்ந்து பழகிட்டேன் குமார். இந்த வேலை போச்சுனா என்னோட பொண்டாட்டி புள்ளைங்க எல்லாம் கஷ்டப்படும் குமார்".

"அப்போ நீயே அதற்க்கான சொல்யூஷனை தேடிக்கோ, நான் வர்றேன் பை"

"குமார் குமார் குமார். (என ப்ரசாத் கீழே மண்டியிட்டு குமாரின் காலை பிடித்துக்கொண்டே) ப்ளீஸ் குமார், எல்லோரும் வெயிட் பண்ணுறாங்க குமார். ஃபோன் மேல ஃபோனா வந்துக்கிட்டு இருக்கு குமார்"

"நான் இந்த டி.சிக்கு வந்த நாள்ல இருந்தே சதா பக்ஸ் க்ளியர் பண்ணு அது பண்ணு இதுபண்ணுன்னு என்னை எப்படி எல்லாம் டார்ச்சர் பண்ணி இருப்பே ! நான் ஒரு நாள் கூட 5:00 மணி என் டைம் முடிஞ்சிதுன்னு கிளம்பி போனதில்லைய்யா. உன்னால நான் பட்ட வேதனை கொஞ்சம் நஞ்சமில்ல ப்ரசாத், உன்னோட வார்த்தை ஒவ்வொன்னும் என்னோட நெஞ்சிலே ஈட்டி மாதிரி குத்தி இருக்கு. வீட்டுக்கு வந்து படுத்தாலும் நீ ஒவ்வொரு நாளும் சொன்ன சொல் என்னை எப்படி எல்லாம் காயப்படுத்திருக்கும்னு உனக்கு அதை எல்லாம் சொன்னாலும் புரியாதுடா பேமானி" (குமார் ரொம்பவும் ஆவேசமாகவே கூறினான்).

"நீ என்னை என்ன வேணாலும் சொல்லிக்க திட்டிக்க குமார். செறுப்பக் கழட்டி நாலு அடி வேணாலும் அடிச்சிக்க, ப்ளீஸ் குமார், ஆப்பரே ஷனை ரெஸ்யூம் பண்ணிவிடு குமார். இன்னியோட மூனாவது நாள் முடியப்போகுது குமார், டி.சியில எல்லா பயலுவலும் சரியான கடுப்புல இருக்கானுங்க குமார்".

"நான் அதைவிட செம்ம கடுப்புல இருக்கேன்டா ஆளை விடு" என காலை உதறிவிட்டு கதவை திறந்து, குமார் வெளியே செல்ல எத்தனிக்கையில்,

"ஓ.கே குமா.ர்" என வேகமாக சத்தமிட்டான் ப்ரசாத். கதவை திறந்து வெளியே சென்றவன், மீண்டும் உள்ளே வந்து கதவை சாத்திய குமார்,

"என்ன ஓ.கே ?"

"நீ என் பொண்டாட்டிய ஓத்துக்கோ !" என பித்து பிடித்தவன் போல் சத்தமிட்டான் ப்ரசாத்.

"ஹா ஹா ஹா. சபாஷ். வழிக்கு வந்துட்டியே ! என்ன ஜென்மம்டா நீ எல்லாம் ?! ஹா ஹா ஹா."

"" (ப்ர்சாத் அதற்கு மேல் ஒன்றும் சொல்லமுடியாமல் அமைதியாகவே இருந்தான்.) மீண்டும் குமாரே சீரியஸ்சாக தொடர்ந்தான்.

"அதிலேயும் ஒரு கண்டிஷன் இருக்கு ப்ரசாத் !"

"அதிலேயும் கண்டிஷனா ?! என்ன கண்டிஷன் சீக்கிரம் சொல்லு சொல்லு சொல்லு.!!" என இரு கைகளாலும் தலையில் அடித்துக்கொண்டே கேட்டான் ப்ரசாத். ப்ரசாத்தின் தலையெல்லாம் பரட்டையாக களைந்து போய் இருந்தது.

"நான் உன் பொண்டாட்டிய ஓக்குறத நீ பார்க்கனும் !!"

"ஆஆஆ.!!" என கண்விழிகள் பிதுங்க வாயைப்பிளந்தவன் உடனே,

"கெக்கெக்கெக்கக்கே. ஹி ஹீ. அவ்வளவு தானே !" என கை முட்டிகளை மடக்கி சிரித்துக்கொண்டிருந்தான் ப்ரசாத்.

குமார் மனதுக்குள், 'ஒக்காளி. சிரிக்கிறான் ! ஒரு வேல மெண்ட்டலாயிட்டானோ ?!'

ப்ரசாத் திடீர் என மெண்டல் ஆனவன் போல், "ஹே ஹே ஹே. குமார் நீ என் பொண்டாட்டிய என்ன வேணாலும் செஞ்சிக்கோ, எப்படி வேணாலும் ஓத்துக்க, தினைக்கும் வீட்டுக்கே வந்து என் பொண்டாட்டிய ஓக்கனுமா ஓத்துக்க. ஹே ஹே ஹே. குமார். குமார். குமார்., நான். நான். நான், மாதம் பொறந்தா என் பேங்க் அக்கவுண்ட்ல ஒரு லட்சத்தி. ஒரு லட்சத்தி இருபதாயிரம் ரூபாய் க்ரெடிட் ஆயிடனும் ஹாங் !!

"அட ஓத்தா. இதான் உன்னோட தொழில் ரகசியமா ?! செத்துப்போன நடிகர் ரகுவரன் மாதிரியே ஆக் ஷ ன் வேற கொடுக்கிறே !"

"கெக்கெக்கெக்கக்கே. ஹி ஹீ." என கையை பிசைந்துக்கொண்டு எம்.ஆர்.ராதாவைப்போல் முகத்தை சுழித்து சிரித்துக்கொண்டே, "விரலுக்கேத்த வீக்கம் தானே குமார் ! நம்ம பாஸ்சு அவரு ரேஞ்சிக்கு லட்சம் கோடின்னு சம்பாதிக்கிறாரு, ஏதோ நம்ம ரேஞ்சிக்கு நம்மாலானது இதானே !"

"ஓத்தா நீ உன் பொண்டாட்டிய கூட்டி கொடுக்கக்கூட தயங்கமாட்டேடா. நீ ரொம்ப நல். இல்ல நீ சொன்னா மாதிரியே, ரொம்ப ரொம்ப கெட்டவன் தான்டா"

"கெக்கெக்கெக்கக்கே. ஹி ஹீ." மீண்டும் ப்ரசாத்திடம் அதே எம்.ஆர்.ராதா சிரிப்பு.

"எப்படிடா உன்ன மாதிரி மொல்லமாரிக்கெல்லாம் இப்படி ஒரு தேவதை மாதிரி. சரி சரி நான் போய் உன் பொண்டாட்டிய கூட்டி வர்றேன், இந்தா இந்த பீர அன்னாத்திட்டு, அதோ பெட்ரூம் பின்னாடி இருக்கிற பால்கனியில ஜன்னல திறந்துவிட்டு உட்கார்ந்துக்க, சரியா ?"

"நீ மட்டும் போய் அவளை எப்படி சம்மதிக்க வைப்பே குமார் ? நான் நைசா பேசி சம்மதிக்க வைக்கிறேன். வா. குமார் நம்ம வீட்டுலேயே போய் போடலாம்"

"என்ன போடலாமாவா ? நம்..ம வீடா ?"

"இல்ல குமார். இனி என் பொண்டாட்டி உன் பொண்டாட்டி மாதிரித்தானே ! அப்போ என் வீடு உனக்கும் வீடு தானே குமார். கெக்கெக்கெக்கக்கே. ஹி ஹீ."

"புண்டாமவனே மூடுறியா ? எல்லாம் எங்களுக்கு தெரியும். உன் பொண்டாட்டிய எப்படி சம்மதிக்க வைக்கிறதுனு எனக்கு தெரியும். அப்புறம் இப்போ நான் டாக்ஸ்சி புடிச்சி உன் வீட்டுக்கு போய் உன் பொண்டாட்டிய இங்கே என் வீட்டுக்கே கூட்டிக்கிட்டு வாறேன். நீ என்ன பண்ணுற, வீட்டுக்கு முன்னாடி நீ நிப்பாட்டி வச்சிருக்கிறியே உன்னோட கார். அதை எங்கேயாச்சும் பக்கத்து தெருவுல கொண்டு போய் போட்டுட்டு, திரும்ப இங்கே பால்கனில வந்து உட்கார்ந்துக்க சரியா ?"

"அப்படியே ஆகட்டும் குமார்" என சொல்லிய ப்ரசாத் மனதில், 'என்ன இவன் இவ்வளவு துணிச்சலா சொல்லுறான் ! இவன் என் பொண்டாட்டிய ஒரே ஒருமுறை தானே அதுவும் போன வருட வெட்டிங் டே'க்கு தானே டி.சியில பார்த்தான். அப்படினா ஒரு வேலை, அதற்கு பிறகு இவங்க ரெண்டு பேரும் சந்திச்சு முன்ன பின்ன அப்படி இப்படி ஆகி ஏதாவது அண்டர்ஸ்டான்டிங்ல இருப்பாங்களோ ! ச்சேச்சே. அப்படி எல்லாம் ஆகியிருக்க சான்ஸ்சே இல்ல. என் பொண்டாட்டி பத்தரை மாத்து தங்கம். இவன் போய் நல்லா செருப்படி வாங்கிட்டு வரப்போறான். ஹி ஹீ.' என தனக்குள்ளே பேசி சிரித்துக்கொண்டான் ப்ரசாத்.

"அடே. லூசு, என்ன சிரிப்பு ?" குமார் தொணியை இறக்கி,

"அப்புறம் நான் உன் பொண்டாட்டிய ஓக்கும் பொழுது நீ பார்க்கனும். ஆனா நீ அவ கண்ணுல பட்டுடாம பாரு சரியா ? உன் பொண்டாட்டி ரொம்ப நல்லவய்யா. நாம இன்னொருத்தன் கூட ஓழ் போடுறது புருசனுக்கு தெரிஞ்சா அவமானம்னு உன் பொண்டாட்டி நினைக்கலாம் இல்லையா ?!"

"ஆங்ங். ஆமா ஆமா. கரைக்ட்டா சொன்ன குமார்"

"அப்புறம் நான் உன் பொண்டாட்டிய ஓக்கும் போது, உனக்கு மூடாச்சுனா நீ பாட்டுக்கும் நீட்டிக்கிட்டு கிளம்பி ரூமுக்குள்ள வந்துடாதே, அப்புறம் எல்லாமே கந்தலாயிடும் ஜாக்கிரத ஜாக்கிரத. டி.சி ஆப்பரே ஷனும் அப்புறம் இயங்காது, உன் பேங்க் அக்கவுண்ட்லையும் மாதம் ஆனா ஒரு லட்சத்தி இருபதாயிரம் ரூபாயும் ஏறாது"

"அய்யோ. ஆமா ஆமா. கரைக்ட்டா சொன்னே குமார்"

"ரொம்ப மூடாச்சுனா, நாங்க ஓக்குறத பார்த்துகிட்டே கை அடிச்சிக்க சரியா"

"ஆமா ஆமா. அப்படியே செய்யறேன் குமார்"

'ஓத்தா இவன் என்ன எல்லாத்துக்கும் ஆமா போடுறான். ஒருவேல புண்டாமவன் உண்மையாலுமே லூசுக்கூதி ஆயிட்டானா ?' என மனதில் நினைத்துக்கொண்டே,

"சரி வா போகலாம்"

"நான் எங்கே ?"

"யோவ். காரை எடுத்து வேற எங்கேயாச்சும் போட சொன்னேனே சாம்பிராணி"

"ஓ. ஆமா ஆமா ஆமா. கரைக்ட்டா சொன்னே குமார்"

'ஹூ ஹூம்ம். இவனுக்கு உண்மையாலுமே நட்டு கழண்டுட்டு, இனி இவன் தேறமாட்டான்' என குமார் மனதிற்குள் நினைத்துக்கொண்டே இருவருமாக ரூமை விட்டு வெளியேற,

"குமார். நீ டி.சி ஆப்பரே ஷன் ரெஸ்யூம் பண்ணிட்டு போயேன்"

"அடிங்கொய்யால, 'எலி ஏரோபிளேன் ஓட்டிச்சான், ஏரோபிளேன் எலிய ஓத்துச்சான்னு' கொஞ்சம் அசந்தா நீ என்னையே ஓத்துட்டு போயிடுவே, பொத்திக்கிட்டு வாறியா ?!"

 

//krot-group.ru வாடா பங்காளி. 03 tamilsexstory

[embed][/embed]

​

"சார் வந்துங்க சார். நான் எல்லாத்தையும் செக் பண்ணி பார்த்துட்டேனுங்க சார்"

""

"ப்ரசாத் இங்கே இல்லைங்க சார். அவருக்கு ஃபோன் பண்ணினா சுவிட்ச் ஆஃப்னு வருதுங்க சார்"

""

"சரிங்க சார்"

இணைப்பு துண்டிக்கப்பட்டது. டி.சியின் டைரக்டர் சோம்நாத் பாண்டேயின் கார் வேர்ஹவுஸ் வளாகத்திற்குள் நுழைந்து கார் பார்க்கில் சீறி சென்று நின்றது. சற்று நேரத்திற்க்கெல்லாம் அவரும் கணினி கட்டுப்பாட்டு அறைக்குள் நுழைந்தார். அங்கே இருந்த மேனேஜரை பார்த்து,

"வாட் தெ ஹெல் கோயிங் ஆன் ஹியர் ?" என ஆவேசம் பொங்க சத்தமிட்டார்.

"தீஸ் காண்ட்ராக்ட் எஞ்சினியர்ஸ் லுக் ஃபன்னி பாண்டே"

"ஐ அல்ரெடி ட்டோல்டு டோன் வான்ட் ட்டு ரினிவ் த காண்ட்ராக்ட் வித் தெம், சீ ஹவ் டெரிபில் தே ஆர் !" என இருவரும் மாறி மாறி பேசிக்கொண்டிருந்தனர்.

இதற்க்கிடையில், சூப்பர்வைஸ்சர் முக்கியமாக ஷிப்-அவுட் செய்யவேண்டிய பேலட்டுகளின் லிஸ்ட்டுகளை கணினியிலிருந்து ப்ரிண்ட் அவுட் போட்டு, ஒரு சில லேபர்களை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு மற்ற லேபர்ஸ் எல்லோரும் வீட்டிற்கு சென்றுவிட, தானே க்ரேனை மேனுவலாக இயக்கி, உடனடியாக அனுப்பவேண்டிய சரக்குகளின் பேலட்டுகளை அதன் ரேக் லொக்கே ஷனை க்ரேனில் என்ட்டர் செய்து போலட்டுகளை எடுத்து எடுத்து வெளியே கன்வையரில் போட, அங்கிருந்த லேபரர்ஸ் கன்வயர் ஃபீல்டுக்குள் இறங்கி பேலட்டுகளை ஃபோர்க்லிஃப்ட் உதவியுடன் லோடிங் செக்க்ஷனுக்கு கொண்டு சென்று பேக்கிங் செய்து வண்டிகளில் லோடிங் பண்ணிக்கொண்டிருந்தனர்.

டி.சியின் ஐந்தாவது தளத்தில் உள்ள மீட்டிங் லாஞ்சில் உடனடியாக டி.சியின் முக்கிய நிர்வாகிகள் கூட்டம் நடைபெற்றுக்கொண்டிருந்தது. எல்லோரும் காரசாரமாக விவாதித்துக்கொண்டிருந்தனர். ஆனால் அதில் முக்கிய நபரான ஃபினான்ஸ் கண்ட்ரோலர் ஜனீஃபர் மிஸ்ஸிங். அப்பொழுது தான் பாண்டே,

"வேர் இஸ் ஜெனீஃபர்?" என கேட்க.

"ஷீ வெண்ட் ஆன் மெடிக்கல் லீவ் டுடே" என மேனேஜர் பதிலுறைத்தார்.

பாண்டேவோ, நம் வேர்ஹவுஸ் கஸ்டமர்ஸ் எல்லோருக்கும் ஒழுங்கான டைம்ல கூட்ஸ் ஃபார்வேர்டு செய்யலைனா நாளைக்கு எப்படி இங்கே மீண்டும் கூட்ஸை ஸ்டோர் பண்ணுவாங்க ? அதனால நம்ம கம்பெனிக்கு கோடிக்கணக்கிலே நஷ்டம் ஏற்படுமே, இதை எல்லாம் எப்படி சரிக்கட்டுவது ? என்பதைப்போன்ற அடுக்கடுக்கான கேள்விகளாக பொறிந்து தள்ளிக்கொண்டிருந்தார்.

"டிடிராஜேஷ் உடனான காண்ட்ராக்ட்டை மறு பரிசீலனை செய்யவேண்டும்" என ஆளாளுக்கு காரசாரமாக சத்தம் எழுப்பிக்கொண்டிருந்தனர்.

மீட்டிங் ஸ்பாட்டிலிருந்த படியே மீண்டும் எல்லோரும் மாறி மாறி டிடிராஜேஷ்ஷிற்கு ஃபோன் மேல் ஃபோனாக போட்டு அவரை வறுத்தெடுத்துக்கொண்டிருந்தனர். டிடிராஜேஷ்ஷோ அதே சூட்டோடு சூடாக, குமாரை தொடர்பு கொண்டு நொங்கெடுத்துக்கொண்டிருந்தார். குமார் ஒரு வழி ஆகிவிட்டிருந்தான்.

ப்ரசாத் ஜெனீஃபரை நன்றாக ஓலு ஓலு என ஓத்து தள்ளிவிட்டு, ஆர அமர வீட்டிற்கு சென்றான். ஆனாலும் சுவிட்ச் ஆஃப் பண்ணிய ஃபோனை ஆன் பண்ண மறந்துவிட்டான்.

இரவும் ஆகிவிட்டது. டி.சியில் இரவு ஷிஃப்ட்டிற்கு வந்த ஆப்பரே ஷன் லேபர்ஸ் எல்லோருமே திருப்பி அனுப்பப்பட்டனர். இரவு நேர சூப்பர்வைஸ்சர் பகல் நேர சூப்பர்வைஸ்சருடன் சேர்ந்து அவனும் பிக்கிங் போலட்டுகளை க்ரேனை மேனுவலாக இயக்கி முடிந்தமட்டும் பேலட்டுகளை வெளியாக்கிக்கொண்டிருந்தனர்.

--------

"ஹா.வ்வ்வ்." பெரிய கொட்டாவியோடு சோம்பலை முறித்துக்கொண்டு மறுநாள் காலை படுக்கையிலிருந்து எழுந்திரித்த ப்ரசாத், அப்பொழுது தான் தாம் சுவிட்ச் ஆஃப் பண்ணி வைத்த ஃபோனை ஆன் செய்ய மறந்துபோனது நினைவிற்கு வர எடுத்து ஆன் செய்துவிட்டு காலைக்கடன்கள் யாவையும் முடித்து பசியாறிவிட்டு காரில் அலுவலகத்திற்கு புறப்பட்டு சென்றான். கார் டி.சியில் நுழைந்ததுமே, டி.சி எந்தவித பரபரப்புமின்றி வெறிச்சோடி கிடப்பதைப்போன்ற ஓர் தோற்றம் அவனுக்கு தெரிந்தது. க்ரேன் மற்றும் கன்வையர்கள் ஓடும் எந்த ஒரு சத்தமும் கேட்காததை பார்த்து, உள்ளுக்குள் திக்கென்று இருந்தது அவனுக்கு. நினைத்தபடியே, டி.சி ஆப்பரே ஷன் டவுன் ஆகி இருந்ததை கண்டான்.

குமார் என்ன பண்ணுகிறான் என்ற நினைப்பிலேயே கணினி கட்டுப்பாட்டு அறைக்குள் நுழைந்தவன், குமார் டேபில் மீதே அசந்து தூங்கிக்கொன்டிருப்பதைப் பார்த்து ப்ரசாத்திற்கு இன்னமும் கலக்கம் உண்டானது.

"ஹே மேன். என்னா மேன் இங்கே தூங்கிக்கிட்டிருக்கே ?" என்றான் டேபிலை தட்டியவாறு. இரவு முழுக்க கணினியை நோண்டிவிட்டு அங்கேயே தூங்கிப்போன குமார், ப்ரசாத்தின் குரல் கேட்டு திடுக்கிட்டு முழிக்க, மீண்டும் ப்ரசாத்தே தொடர்ந்தான்.

"என்ன மேன் ஆப்பரே ஷன் ரன் ஆகலையா ? என்னாச்சு ?" என்றான் மிகுந்த பரபரப்போடு.

"சார் நேத்து நீங்க போய் கொஞ்ச நேரத்துக்கெல்லாம் ஆப்பரே ஷன் டவுன் ஆச்சுங்க சார்" என்றான்.

"ஓ. மை காட் !!" ப்ரசாத்திற்கு தூக்கிவாரி போட்டது.

"உங்களை காண்டக்ட் பண்ணாலும் உங்க ஃபோன் ஸ்விட்ச் ஆஃப்லையே இருந்ததுங்க சார்"

ஃபோனை சுவிட்ச் ஆஃப் பண்ணிவிட்டு நேற்று ஜெனீஃபரை ஓத்துக்கொண்டிருந்தது ப்ரசாத்திற்கு மனக்கண்ணில் நிழலாடியது.

"உன்னால இங்கே ஒன்னும் புடுங்க முடியலையா ?"

குமார் சோகமே உருவாக, "சார் நானும் இரண்டு சர்வரையும் பூராவும் அலசி பார்த்துட்டேன் எங்கே பக் இருக்கிறதுனே கண்டுபிடிக்க முடியலைங்க சார்"

"நீ எல்லாம் எதுக்கு இங்கே வேலை செய்ய வந்தே ? போய் எவன் சுன்னியாச்சும் ஊம்பிக்கிட்டு திரியலாம் இல்ல ? போச்சு போச்சு எல்லாமே போச்சு" என சரியான ஆத்திரத்தோடு புலம்பிக்கொண்டே, தன் இருக்கையில் அமர்ந்து தனது மேஜைக்கணினியை ஆன் செய்து எல்லாவற்றையும் ஆராய தொடங்கினான். ப்ரசாத் சர்வர் கணினியை ஆராய தொடங்கிய கொஞ்ச நேரத்திற்க்கெல்லாம், ப்ரசாத்தின் ஃபோன் அலறியது. எடுத்துப்பார்த்தான் அது டிடிராஜேஷ். ரொம்பவும் கூலாக ஃபோனை ஆன் செய்தான்,

""

"சாரி சார் நேத்து எனக்கு சரியான ஃபீவர் அதான் சார் போயிட்டேன்"

""

"எஸ் சார். எனக்கு இப்போ இங்கே வந்த பிறகு தான் தெரியும்"

""

"ஆமாங்க சார், இன்னும் கொஞ்ச நேரத்திலே நான் ஆப்பரே ஷனை ரெஸ்யூம் பண்ணிடுவேன்"

""

"ஓகே சார். ஆப்பரே ஷனை ரெஸ்யூம் பண்ணிவிட்டு நான் உங்களுக்கு கால் பண்ணுறேன் சார்"

""

"ஓகே சார்"

தொடர்பு துண்டிக்கப்பட்டது. கீ போர்டை போட்டு லொட லொடவென தட்டிக்கொண்டிருந்தான் ப்ரசாத். இதற்க்கிடையே, உலகில் உள்ள எல்லா மெக்டால் நிறுவனத்திலிருந்தும், 24 மணி நேரத்திற்கு மேலாகியும் ஸ்ரீபெரும்புதூர் டி.சியின் ஆர்.எஸ் 6000 சர்வரிலிருந்து எந்தவித தகவலும் வராதபடியால் டி.சிக்கு ஃபோன் மேல் ஃபோனாக வந்துக்கொண்டிருந்தது. டி.சி ஊழியர்கள் பலரும் அவர்களுக்கு பதில் அளித்துக்கொண்டிருக்க, மீண்டும் பாண்டேவும், மேனேஜர் உமாநாத்தும் கணினி கட்டுப்பாட்டு அறைக்குள் நுழைந்தனர்.

"ஹே ப்ரசாத் மை குட்னஸ் ! வேர் வேர் யூ எஸ்டர்டே ?" என பாண்டே ப்ரசாத்தை பார்த்து கேட்டுக்கொண்டே உள்ளே வர,

"ஹே சாரி மிஸ்டர் பாண்டே, எஸ்டர்டே ஐ ஹேவ் ஹை ஃபீவர், ட்டுடே ஒன்லி ஐ கேம் ட்டு நோ தி ஆப்பரே ஷன் வாஸ் டவுன்"

"ஆஃப்டர் சீயிங் யூ, நவ் வீ ஆர் ஹேப்பி ப்ரசாத். கெட் பேக் தி சிஸ்டம் சூன்"

"ஷ்யூர் ஷ்யூர்" என ப்ரசாத் சொல்ல,

"ஃப்ரம் யெஸ்டர்டே ஆன்வேர்டு யுவர் கொல்லீக் வாஸ் டூயிங் அண்டு டூயிங் ஹூஹூம்ம்ம். ஐ டோண்ட் நோ வாட் ஹீ வாஸ் டூயிங்" என பாண்டே சொல்ல குமார் தலையை குனிந்துக்கொண்டு அவன் இருக்கையில் அப்படியே உட்கார்ந்திருந்தான். மீண்டும் பாண்டேவே பேசினான்,

"உமாநாத் நவ் ப்ரசாத் வாஸ் ஹியர் சூன் தி சிஸ்டம் வில் கம்ஸ் ட்டூ நார்மல், கமான் வி கேன் கோ அப்" என சொல்லிவிட்டு இருவரும் வெளியே சென்றனர்.

ப்ரசாத்தும் என்னன்னவோ தட்டிப்பார்த்தான், ஒன்னும் கதைக்காகவில்லை. இப்பொழுது அவன் கணினியிலிருந்த ஓர் ஃபோல்டரை திறந்து அதில் இருந்த ஓர் வேர்டு டாக்குமெண்ட்டை திறந்து அதைப்பார்த்து பார்த்து என்னன்னவோ செய்துக்கொண்டிருந்தான். செய்தான் செய்தான் செய்துக்கொண்டே இருந்தான். அந்த டாக்குமெண்ட்டையும் கணினியில் திறந்து வைத்துள்ள ப்ரோக்ராமையும் மாறி மாறி பார்த்துக்கொண்டு ஏதேதோ செய்துக்கொண்டிருக்க, அந்த நேரம் குமாரும் ப்ரசாத்தின் அருகில் வர, குமாரின் விழிகள் இரண்டும் ஆச்சர்யத்தில் விரிந்தது.

'இத்தனை நாளும் டாக்குமெண்ட்டே ஷன் இல்லை இல்லை என சொல்லிக்கொண்டிருந்தவன் இப்பொழுது எங்கே இருந்து வந்தது ?' என மிகவும் வியப்போடு பார்த்தான். 'அப்படி எனில் இத்தனை நாளும் நம்மை ஏமாற்றி தானே இருக்கிறான் !' என மனதில் நினைத்துக்கொண்டான்.

"சார் என்னதுங்க சார் இது ?" என ப்ரசாத்தை பார்த்து கேட்டான் குமார்.

"நீ பெரிய மயிரு நான் உனக்கு எல்லாம் பதில் சொல்லிக்கிட்டிருக்கனுமா ?"

'டி.சி இருக்கும் இந்த ரணகளத்தில் இவனுடைய எகத்தால பேச்சுமட்டும் குறையவே இல்லையே' என மனதிற்குள் நினைத்துக்கொண்டு மீண்டும் தன் இருக்கையிலேயே போய் அமர்ந்தான் குமார். மதிய சாப்பாட்டு நேரமும் நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது.

"ச்சே என்னடா ஒன்னுமே ஒர்க் அவுட் ஆகமாட்டுது !" என மேஜையில் வேகமாக குத்தினான் ப்ரசாத்.

"ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹா." என வேகமாக சிரித்தான் குமார்.

ஏற்கனவே சிஸ்டம் இன்னும் வேலை செய்யவில்லையே என கடுப்பில் இருந்த ப்ரசாத், திடீர் என குமாரை திரும்பிப் பார்த்தான். குமார் அமைதியாகவே உட்கார்ந்திருந்தான். ப்ரசாத் திரும்ப கணினியிலே தன் கவனத்தை செலுத்த,

"ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹா." என மீண்டும் பேய் போல் சிரித்தான் குமார்.

ப்ரசாத் மீண்டும் திடுக்கிட்டு குமாரை திரும்பி பார்க்க,

"ஹே ஹே. இப்போ நீ சிரிச்சே தானே ?"

"ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹா." என குமார் மீண்டும் பேய் போல் சிரித்தான். குமாரின் அத்தகைய சிரிப்பு ப்ரசாத்துக்கு அடிவயிறை கலக்குவதைப்போன்று இருந்தது.

"ஹே ஹே ஹே. இப்போ எதுக்கு மேன் சிரிக்கிறே ?!"

"இல்ல நீ என்னத்த புடுங்குறேன்னு நான் பார்த்தேன் அதான் சிரிச்சேன். என சொல்லிவிட்டு மீண்டும் "ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹா." என சிரித்தான்.

ப்ரசாத்திற்கு குமாரை பார்க்க ரொம்பவும் அதிர்ச்சியாக இருந்தது. 'யார் இவன் நம்மலை பார்த்தாலே நடுங்கி சாவானே அந்த குமாரா இவன் !' குமாரின் வித்தியாசமான செய்கையும் பேச்சும் ப்ரசாத்தை ரொம்பவும் கதிகலங்க வைத்தது.

"ஹே நீ யார் கிட்டே பேசுறேன்னு தெரிஞ்சி தான் பேசுறியா ?"

"தெரிஞ்சித் தான்டா பேசுறேன் ங்கொய்யா"

"ஹே ஹே. உன்னை என்ன பண்ணுறேன் பாரு. உன்னை வேலைய விட்டே தூக்குறேனா இல்லையா பாரு" என தலையை ஆட்டி ஆட்டி ஆவேசமாக பேசிக்கொண்டிருந்தான் ப்ரசாத்.

"ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹ ஹ் ஹா. முதல்ல உனக்கு இங்கே வேலை இருக்கான்னு பாருடா வென்று !"

ப்ரசாத்திற்கு ஓடி போய் குமாரை நாலு சாத்து சாத்தவேணும் போல இருந்தது. ஆனாலும், டி.சியின் மூலை முடுக்கெல்லாம் இருந்த சிசி கேமிராக்கள் சர்வர் ரூமிற்கு மட்டும் விதிவிலக்கா என்ன ? சிசி கேமிராவை கருத்தில் கொண்டு மிகவும் பொறுமை இழந்த பிரசாத், குமாரை வெறிக்க வெறிக்க பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். குமார் ப்ரசாத்திற்கு சினத்தை மூட்டிக்கொண்டே இருந்தான்.

"என்னை அடிக்கனும் போல தோணுமே ! அப்படியே கத்திய எடுத்து என்னை குத்திவிடலாமான்னு தோனுமே"

"டேய் மரியாதையா இங்கே இருந்து ஓடி போயிடு ! எப்போ இருந்தாலும், இனி உனக்கு இந்த டி.சியிலையும் நம்ம கம்பெனியிலேயும் வேலை இல்ல. அப்புறம் எதுக்கு நீ தேவை இல்லாம இங்கே உட்கார்ந்துக்கிட்டு ? போடா போ. உனக்கு இனி இங்கே எல்லாமே அவ்வளவு தான்டி"

"நான் போயிட்டா அப்புறம் டி.சிய எப்படி ரன் பண்ணுவதாம் ? சரி நான் போறேன். நானும் டிசிக்கு நேத்திக்கு வந்த ஆளு. இன்னும் வீட்டுக்கே போகாம குளிக்காம முழுகாம சரியா நைட் பூரா தூங்காம கிடக்கிறேன். ஆப்பரே ஷனை ரெஸ்யூம் பண்ண உனக்கு ஏதாச்சும் என் உதவி தேவைப்பட்டுதுன்னா எனக்கு கால் பண்ணு சரியா !" என கூலாக சொன்னான் குமார். ப்ரசாத் மீண்டும் ஆச்சர்யப்பட்டவனாக,

"உன்னால முடியுமா ?"

"என்னால முடியும். உன்னால முடியாட்டி எனக்கு கால் பண்ணு"

"டேய் உன்னால முடியும்னா நேத்தே செஞ்சிருக்க வேண்டியது தானே ! ஏன் இப்பக்கூட செய்யலாமே !"

"நான் நைட்டே ப்ராப்ளத்தை கண்டுபிடிச்சிட்டேன். நான் இந்த டி.சியிலே எத்தனையோ டைம்ஸ் நான் உனக்கு என்னுடைய திறமையை ப்ரூஃப் பண்ணிட்டேன். ஆனால் நீ எவ்வளவு பெரிய பருப்புன்னு நான் தெரிஞ்சிக்கவேண்டாம் ! அதுக்குத் தான் வற்ட்டா"

குமார் போகும் பொழுது பேக்கை எடுத்து தோளில் மாட்டிக்கொண்டு, " தி கேம் ஈஸ் ஸ்டார்ட்டட் செல்லம், கால் பண்ண தயங்காதடி சரியா ?" என சொல்லிவிட்டு சிரித்துக்கொண்டே சென்றான்.

'ப்ர்சாத் ப்ரம்மை பிடித்தவன் போல் காணப்பட்டான். இத்தனை நாளும் பார்த்த குமாரா இவன் ?!' ப்ரசாத்தினால் நம்பவே முடியவில்லை. ஒரு வேலை இவன் ஏதாவது சிஸ்டத்தில் ஏதேனும் கோளாறு செய்துவிட்டு நம்மலை ஏதாவது பழிவாங்க துடிக்கிறானா ? என பற்பல கேள்விகள் ப்ரசாத்தின் மனதில் நிழலாடியது.

இதற்க்கிடையே, மெக்டால் தலைமை நிறுவனமான அமெரிக்காவின் நியூ ஜெர்ஸ்சி மாகானத்திலிருந்து, 'பாட்ரிக் ஓ'ப்ரையன்' "வாட் தி ஃபக் இஸ் கோயிங் ஆன் தேர் இன் டி.சி ?" என மேனேஜர் உமாநாத்தை தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டு காட்டு கத்து கத்தினார். அதே ஸ்பீடில், மேனேஜர் டிடிராஜேஷை தொலைப்பேசியில் தொடர்பு கொண்டு சத்தம் போட, அதே வேகத்தில் டிடிராஜேஷ்ஷும் ப்ரசாத்திற்கு ஃபோன் அடித்து பிரசாத்தை ஏறுவதுமாக அன்றைய தினமும் ஓடிவிட்டது. எப்பொழுதும் போல் இன்றும் டி.சியின் ஐந்தாவது தளத்தில் மீட்டிங்கை போட்டு, பெரிய தலைகள் எல்லாம் இரவு வரை ஆளாலுக்கு முட்டிக்கொண்டு அவர்களும் கிளம்பிவிட்டனர். இன்றோடு ஆப்பரே ஷன் டவுன் ஆகி இரண்டு நாட்கள் ஆகிவிட்டிருந்தது. நாளைக்கு தன்னுடைய 11வது வெட்டிங் ஆன்வர்சரியை சிறப்பாக கொண்டாடவேண்டும் என காத்திருந்தவனுக்கு நடப்பதெல்லாம் பேரிடியாக இருந்தது. அன்றைய பொழுது பூராவும் கணினி கீபோர்டையே தட்டி தட்டி ப்ரசாத்தும் களைப்புற்றான். இதற்கு மேல் ஒன்றும் பண்ணுவதற்கில்லை என்ற முடிவிற்கு வந்தவன், ஒரு நிமிடம் குமாரிடம் சரண்டர் ஆகிவிடலாமா என நினைத்தான்.

'தான் ஒரு பெரிய பருப்பு' என்ற கவுரவம் இல்லை இல்லை தலைக்கணம் எங்கே அவனுக்கு இடம் கொடுத்தது ?! நாளை ஞாயிறு ! எப்பொழுதும் ஞாயிறு விடுமுறை தான். ஆனால் கடந்த இரண்டு நாட்களாக ஆப்பரே ஷன் தடை பட்டுப்போனதில், இன்றாவது ஆப்பரே ஷனை நார்மல் நிலைக்கு கொண்டு வந்திருந்தால், டி.சி நிர்வாகம், நாளை ஞாயிறு கிழமை என்றாலும் ஆட்களை வேலைக்கு வரச்சொல்லி இயங்கும். ஆனால் சிஸ்டமோ இன்னும் அடம்பிடித்துக்கொண்டிருக்கிறதே ! அதனால் நாளை எப்படியும் டி.சி இயங்கப்போவதில்லை என ஓர் யூகத்திற்கு வந்தவன், நாளைக்கு பார்த்துக்கொள்ளலாம் என எண்ணி, இரவு பத்து மணிக்கு மேல் கிளம்பி வீட்டிற்கு சென்றவன், போய் சாப்பிட்டதும் படுக்கையில் தொபுக்கடீர் என அசதியில் மல்லாந்தான் ப்ரசாத்.

அடுத்த நாள் காலையில் தன்னுடைய வெட்டிங் டே என்பதால் தன் மனைவி ப்ரபாவதிக்கு செல்லமாக முத்தங்களை பதித்துவிட்டு, டி.சிக்கு கிளம்பினான். போகும் வழையில், Unix, C, Oracle databaseல் எக்ஸ்பர்ட்டுகளான தன்னுடைய நண்பர்கள் சிலரை அழைத்துக்கொண்டு டி.சிக்கு சென்றான். அவர்கள் கணினியை நோண்டிக்கொண்டிருக்க, மேனேஜர் உமாநாத்திடமிருந்து ப்ரசாத்திற்கு ஃபோன் வந்தது. ப்ரசாத் உடனே கிளம்பி ஐந்தாவது தளத்திற்கு சென்றான்.

அங்கே பான்டே, உமாநாத், ஹச் ஆர் டைரக்டர் பாபு மற்றும் ஃபைனான்ஸ் கண்ட்ரோலர் ஜெனீஃபர் எல்லோருமாக சேர்ந்து ப்ரசாத்தை ஒரு வழி பண்ணிவிட்டார்கள். மூச்சு பேச்சற்று என்ன சொல்வதென புரியாமல் மிகவும் திக்குமுக்காடி போனான் ப்ரசாத். இன்றைக்குள் சிஸ்டம் நார்மல் நிலமைக்கு வரவில்லை எனில் தி காண்ட்ராக்ட் வில் பி டெர்மினேட்டட் என ப்ரசாத்திடம் திட்டவட்டமாக தெரிவித்துவிட்டனர்.

உலகே மாயம் வாழ்வே மாயம்
நிலையேது நாம் காணும் சுகமே மாயம் !!

என்னும் படியாக கால்கள் தடுமாற கீழ் தளத்தில் உள்ள செர்வர் ரூமிற்கு வந்தான். அங்கே அவனது நண்பர்களும் கையை விரிக்க, வேறு வழியில்லாமல், மொபைலை எடுத்து குமார் நம்பரை வெறிக்க வெறிக்க பார்த்தான். அழுத்தி குமாருக்கு தொடர்பு கொண்டான்.

""

"டேய் டேய் டேய். இப்படியெல்லம் பேசினே அப்புறம் எனக்கு கோபம் வரும் பார்த்துக்க"

""

"டேய் டேய். நான் உன்னை விட வயசிலே மூத்தவன்டா, சீனியர்டா எனக்கு மரியாத கொடுடா"

""

"சரிடா இதோ கிளம்பி உன் வீட்டுக்கே வர்றேன்டா"

என சொல்லிவிட்டு இணைப்பை துண்டித்தவன், காரை எடுத்துக்கொண்டு விருட்டென குமாரின் வாடகை வீட்டிற்கு பறந்தான்.

--------
வீட்டிற்குள் நுழைந்த ப்ரசாத்தை மிகவும் பாசத்தோடு வரவேற்றான் குமார்.

"வாடா பங்காளி எனக்கு தெரியும்டா நீ வருவேன்னு. டி.சினா நான் தான் பெரிய பருப்புன்னு பந்தாவிட்டுக்கிட்டு திரிஞ்சே இப்போ எந்த மொகரைய வச்சிக்கிட்டு என்னை பார்க்க வந்தியாம் ? அட. சாரி, நீங்க என் பாஸ்சு இல்ல"

"டேய் டேய். இப்போ அதை பத்தி எல்லாம் பேச நேரமில்ல. இப்போ முக்கியம் டி.சிய ஃபங்க் ஷ ன் பண்ண வைக்கனும் அதான் முக்கியம்"

"ஆமா டி.சி ரன் ஆகனும் இவரு பெரிய மகாராஜாவாட்டம் பந்தா விட்டுக்கினு திரிவாரு, என்னையும் சூத்தடிப்பாரு"

"டேய் ச்சீ. அசிங்கமால்லாம் பேசாதே"

"தோடா. பங்காளி எப்போதிருந்து நீங்க புத்தரா மாறுனீங்க ? டேய் உலக மகா ஃப்ராடுடா நீ ங்கொய்யால"

"சரி அதையெல்லாம் விடு. இப்போ டி.சி ரன் ஆகனும் அதுக்கு என்ன பண்ணனும் ?"

குமார் ரொம்பவும் கூலாக,

"நான் உன் பொண்டாட்டிய ஓக்கனும் !"

"ஹே யூ. டாமிட். உன்ன உன்ன." என இரு கைகளையும் பாயும் புலியைப்போல் பாவனை செய்து பரபரவென இங்குமங்குமாக கிடந்து அலைமோதியவனின் உடலெங்கும் குப்பென வியர்த்து விறுவிறுத்தது.

"ஹே ப்ரசாத் டோன்ட் பீ சில்லி ! எனக்கு இதை விட்டா வேற வழி தெரியலை. சாரி ப்ரசாத், நான் சொன்னது சொன்னது தான் ! நான் சொன்னதிலே எந்த மாற்றமும் இல்லை !!".

"ஹே. உனக்கு எவ்வளவு பணம் வேணும்னாலும் கேளு குமார் நான் தர்றேன்"

"என்னை என்ன உன்னாட்டம் பிச்சக்காரன்னு நினைச்சியா ப்ரசாத் ?"

"சரி உனக்கு ஓக்கனும் அவ்வளவு தானே ! நான் வேணும்னா அக்கவுண்டன்ட் மாலாவ செட்டப் பண்ணி தாறேன் குமார் !"

"அவ எப்படி இதுக்கு சம்மதிப்பா ?"

"அவ நான் சொன்னா சம்மதிப்பா குமார். அவள நான் வச்சிருக்கேன் !".

"நோ நோ நோ. எனக்கு உன் பொண்டாட்டியத் தா..ன் ஓக்கனும். ஓத்தா. உன் பொண்டாட்டி இருக்காளே அவ கலரும் ஸ்ட்ரக்சரும் சூத்தும் முலையும் அப்படியே நாள் பூரா அவ முலைய சப்பிக்கிட்டு சுண்ணிய அவ கூதியில ஊற போட்டுக்கிட்டே இருக்கலாம் ப்ரசாத்.

"ஹே ஹே. ப்ளீஸ் ப்ளீஸ் குமார் அப்படி எல்லாம் பேசாதே ப்ளீஸ் உன்ன கெஞ்சிக்கேக்குறேன். சரி உனக்கு மாலா வேண்டாம்னா ஜெனீஃபர் ?!"

"அடங்கொய்யால நீ அவளையும் வச்சிருக்கியாடா ? பெரிய இடமாச்சேடா ! இவ்வளவு பெரிய டி.சிக்கு ஃபைனான்ஸ் கண்ட்ரோலர்னா சும்மாவா ?! அடங்கொக்காமக்கா நீ டி.சியில ஒருத்தியும் விட்டு வைக்கலையாடா ?!"

"நான் உன் பொண்டாட்டிய ஓக்குறதிலே தப்பே இல்ல. அதை விட உன் பொண்டாட்டி எனக்கு புண்டைய விரிக்கிறதும் தப்பில்ல". மீண்டும் குமாரே தொடர்ந்தான்.

"ஒ.கே டா ப்ரசாத். எனக்கு வயிறு பசிக்குது. போய் ஸ்டோர்-இன் பண்ணிட்டு வாறேன். வர்ட்டா !"

"ஹே ஹே ஹே. குமார் ப்ளீஸ் ப்ளீஸ் ப்ளீஸ். சிஸ்டம் ஃபங்ஷன் பண்ண வைக்கிறதுக்கும் நீ என் பொண்டாட்டிய ஓ.. அட ச்சை த்து த்தூ தூ. (ப்ரசாத் இரு கைகளால் தன் முகத்தையும் நாக்கையும் வறண்டிக்கொண்டே) சொல்லவே நாக்கு கூசுது குமார். ப்ளீஸ் ப்ளீஸ் குமார். நீ வேற என்ன செய்ய சொன்னாலும் செய்யறேன் குமார். உன் சுண்ணிய புடிச்சி உருவனுமா சொல்லு குமார். உன் சுண்ணிய வாய்ல வச்சு ஊம்பனுமா சொல்லு குமார். எனக்கு ஊம்புறது ஒன்னும் பெரிய விஷயமே இல்லை குமார். நான் நம்ம பாஸ்சோட சுண்ணிய ஊம்பி தான் இந்த பொசிஷன்க்கு வந்திருக்கேன் குமார்.

"ஹே ப்ரசாத், என்னை என்ன ஹோமோன்னு நினைச்சியா ?"

"அடே ங்கோ. !" என ஆவேசம் பொங்க கையை ஓங்க வந்தவன் மீண்டும் "அய்யோ சாரி குமார், எனக்கு என்ன சொல்லுறதுன்னே தெரியல குமார், அய்யோ. சாரி குமார், I kindly beg you kumar"

"டேய் ப்ரசாத், இந்த பொழப்பு பொழைக்கிறதுக்கு நாண்டுகிட்டு சாகலாமேடா"

"அய்யோ குமார், எனக்கு உன் அளவுக்கு ப்ரோக்ராமிங் நாலேட்ஜ் கிடையாது குமார். ஏதோ நம்ம பாஸ் தயவால தான் நான் இங்கே இதுநாள் வரை குப்பை கொட்டிக்கிட்டு இருக்கேன் குமார். எனக்கு இந்த டி.சி ஆப்பரே ஷ னை விட்டா வேற எதுவும் தெரியாது குமார். ப்ளீஸ் குமார்"

"உனக்கு தான் டி.சி ஆப்பரே ஷன் ஃபுல்லா தெரியும்ல. அப்போ நீயே செஞ்சி நீயே பெயர் வாங்கிக்கோ"

"அய்யோ குமார். அதுவும் அரைகுறை தான் குமார். இதுநாள் வரை டாக்குமெண்ட்டே ஷனை ஒளிச்சி வச்சி ஏதோ ஒப்பேத்திக்கிட்டு இருந்தேன், இப்போ அந்த டாக்குமெண்ட்டே ஷ னிலும் எல்லா இன்ஃபர்மே ஷ னும் இல்லைனு புரிஞ்சிக்கிட்டேன் குமார், ப்ளீஸ் குமார்.

"அப்போ ஏன் இத்தனை நாளும் அந்த டாக்குமென்ட்டே ஷனை என் கண்ணுல காட்டாம என்னை இப்படி கஷ்டப்படுத்தினே ப்ரசாத் ?"

"குமார், எனக்கு உன்னை கஷ்டப்படுத்தி பார்க்கனும்ங்கிற நோக்கம் எதுவுமில்ல குமார். அந்த டாக்குமெண்ட்டே ஷனை உன் கிட்டே காண்பிச்சா நீ எல்லா பக்ஸ்சையும் க்ளியர் பண்ணிடுவேன்னு தான் நான் உன்கிட்டே அந்த டாக்குமெண்ட்டே ஷ னை காட்டல. ஆனாலும் நீ டாக்குமெண்ட்டே ஷன் எதுவும் இல்லாமலே நீ இவ்வளவு திறமையா எல்லா வேலையும் பண்ணுவேன்னு நான் கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்கலை குமார்" மேலும் ப்ரசாத்தே தொடர்ந்தான்,

"நான் உன்கிட்டே டாக்குமெண்ட்டே ஷன் கொடுக்காததற்கு அதுமட்டும் ரீசனில்லை குமார்"

"வேற இன்னும் என்ன ரீசன் இருக்கமுடியும் ?"

"உனக்கு நான் அந்த டாக்குமெண்ட்டே ஷனை கொடுத்திருந்தா, உன் மூலமா அது டி.சி ஆளுங்க கைக்கு போயிடுமோன்னு பயந்து தான் குமார் கொடுக்கல"

"இது என்னய்யா கொடும, அவங்க டி.சி, அவங்களுடைய ஆப்பரே ஷன் ரன் ஆகரதுக்காகவே ஓடுற அவங்களோட ஈ.ஆர்.பி சிஸ்டம், அவங்க கைக்கு போனா தான் என்ன தப்பு ? பக்ஸ் எல்லாம் நான் க்ளியர் பண்ணதிலும் என்ன தப்பு?!"

"அது ரொம்ப ரகசியம் குமார் !"

"அப்படி என்ன பெரிய வெண்டக்கா ரகசியம்?"

"இன்னொன்னு நான் சொன்னா நம்பமாட்டே குமார், நீ எல்லா பக்ஸ்சையும் க்ளீயர் பண்ணிடுறேன்னு நம்ம பாஸ்சுக்கு தெரிஞ்சி போய், உன்னுடைய ப்ரொபே ஷன் பீரியட் முடிஞ்சி உன்னை பெர்மணன்ட் பண்ணாம வேலைய விட்டே தூக்க சொன்னாரு தெரியுமா ?"

"வேற எதுக்கு என்னை வேலையில அப்பாயிண்ட் பண்ணீங்க ? டி.சி ஒழுங்கா ஃபங்க் ஷ னாகனும், சிஸ்டம் டவுன் ஆகக்கூடாது, பக்ஸ் எதுவும் இருக்கக்கூடாதுன்னு சொல்லித் தானே என்னை இங்கே வேலையில சேர்த்தீங்க ?"

"நீ சொல்லுறதெல்லாம் சரிதான் குமார், உண்மையை சொல்லனும்னா அவருக்கு உன்னை மாதிரி டேலன்ட்டட் பெர்சன் தேவை இல்லை. அவரோட பிஸ்சினஸ் எந்த வகையிலும் பாதிக்கப்படாத மாதிரி அவரோட ஒத்து போற ஆளா இருக்கனும்".

"அப்படி நான் என்னைய்யா நம்ம கம்பெனிக்கு துரோகம் பண்ணிட்டேன் ? பாஸ் கூட ஒத்து போகாத அளவுக்கு ?"

"எல்லாத்துக்கும் பின்னாடி ஒரு ரகசியம் இருக்கு குமார் !"

"என்னய்யா ரகசியம் பெரிய புடலங்கா ரகசியம்"

"தொழில் ரகசியம் !!"

"ஓத்தா. என்ன ஆளை விடு நான் போறேன்"

"குமார், நீ நினைக்கிற மாதிரி சிஸ்டம் நம்ம கம்பெனியோடது கிடையாது. ஏற்க்கனவே நம்ம சிஸ்டத்தையும் அதிலே ஓடுற நம்ம ஈ.ஆர்.பி அள்பிகே ஷனோட சேர்த்து 15 கோடிக்கு நம்ம பாஸ் முன்னமே வித்துட்டாரு. ஆனா நம்ம கம்பெனியோட காண்ட்ராக்ட், ஒன்லி 'ப்ரொடக் ஷ ன் சப்போர்ட்' தான். அதுக்கே மாதம் 50 லட்சம் நம்ம பாஸ்க்கு கிடைக்குது தெரியுமா ? ஆனா எனக்கு மாத சம்பளமோ ஒரு லட்சத்தி இருபதாயிரம் தான், உனக்கோ ஜஸ்ட் அறுபதாயிரம் தான். இப்போ சொல்லு குமார், டாக்குமெண்ட்டே ஷன் அவங்க கைக்கு போனா, இப்போ இருக்கிற சப்போர்ட்டிங் காண்ட்ராக்ட்டும் போயிடும், நம்மை விட சாரி, என்னை விட டாப்பான ஆர் & டி (R&D) எக்ஸ்பர்ட்ஸ் மெக்டால் (McDal) கிட்டே இருக்காங்க. அப்புறம் ஃபுல் கண்ட்ரோலும் டி.சியே டேக் ஓவர் பண்ணிப்பாங்க. நம்ம தயவு அவங்களுக்கு தேவைப்படாது. க்ரேன் பேலட் லொக்கே ஷன்ல இருக்கிற சரக்கை ஷிப்-அவுட் பண்ணுற மாதிரி நம்மலையும் டி.சில இருந்து தூக்கிடுவாங்க குமார். உனக்கும் எனக்கும் வேலை போயிடும்"

"இப்போ மட்டும் என்ன அதான் ஆகப்போகுது !"

"அப்போ உனக்கு வேலை ?"

"அடப்போய்யா, இந்த மாதிரி ஈனப்பொழப்பு பொழைக்கிறதுக்கு, மூட்ட தூக்கி சம்பாதிக்கலாம்யா. கவுரமா நம்மலோட உண்மையான உழைப்பிலே இருந்து வந்த காசுன்னு நினைச்சு, குடிக்கிறது கஞ்சியா இருந்தாலும் மனசு ரொம்ப வயிறார சாப்பிடலாம்யா".

"குமார் நீ ரொம்ப நல்லவன் எனக்கு தெரியும். நான் ரொம்ப கெட்டவன் குமார். என்னால இந்த வாழ்க்கை முறைய விட்டு கீழே இறங்கி வரமுடியாது குமார், வளர்ந்தது முதலே சுகமா வாழ்ந்து பழகிட்டேன் குமார். இந்த வேலை போச்சுனா என்னோட பொண்டாட்டி புள்ளைங்க எல்லாம் கஷ்டப்படும் குமார்".

"அப்போ நீயே அதற்க்கான சொல்யூஷனை தேடிக்கோ, நான் வர்றேன் பை"

"குமார் குமார் குமார். (என ப்ரசாத் கீழே மண்டியிட்டு குமாரின் காலை பிடித்துக்கொண்டே) ப்ளீஸ் குமார், எல்லோரும் வெயிட் பண்ணுறாங்க குமார். ஃபோன் மேல ஃபோனா வந்துக்கிட்டு இருக்கு குமார்"

"நான் இந்த டி.சிக்கு வந்த நாள்ல இருந்தே சதா பக்ஸ் க்ளியர் பண்ணு அது பண்ணு இதுபண்ணுன்னு என்னை எப்படி எல்லாம் டார்ச்சர் பண்ணி இருப்பே ! நான் ஒரு நாள் கூட 5:00 மணி என் டைம் முடிஞ்சிதுன்னு கிளம்பி போனதில்லைய்யா. உன்னால நான் பட்ட வேதனை கொஞ்சம் நஞ்சமில்ல ப்ரசாத், உன்னோட வார்த்தை ஒவ்வொன்னும் என்னோட நெஞ்சிலே ஈட்டி மாதிரி குத்தி இருக்கு. வீட்டுக்கு வந்து படுத்தாலும் நீ ஒவ்வொரு நாளும் சொன்ன சொல் என்னை எப்படி எல்லாம் காயப்படுத்திருக்கும்னு உனக்கு அதை எல்லாம் சொன்னாலும் புரியாதுடா பேமானி" (குமார் ரொம்பவும் ஆவேசமாகவே கூறினான்).

"நீ என்னை என்ன வேணாலும் சொல்லிக்க திட்டிக்க குமார். செறுப்பக் கழட்டி நாலு அடி வேணாலும் அடிச்சிக்க, ப்ளீஸ் குமார், ஆப்பரே ஷனை ரெஸ்யூம் பண்ணிவிடு குமார். இன்னியோட மூனாவது நாள் முடியப்போகுது குமார், டி.சியில எல்லா பயலுவலும் சரியான கடுப்புல இருக்கானுங்க குமார்".

"நான் அதைவிட செம்ம கடுப்புல இருக்கேன்டா ஆளை விடு" என காலை உதறிவிட்டு கதவை திறந்து, குமார் வெளியே செல்ல எத்தனிக்கையில்,

"ஓ.கே குமா.ர்" என வேகமாக சத்தமிட்டான் ப்ரசாத். கதவை திறந்து வெளியே சென்றவன், மீண்டும் உள்ளே வந்து கதவை சாத்திய குமார்,

"என்ன ஓ.கே ?"

"நீ என் பொண்டாட்டிய ஓத்துக்கோ !" என பித்து பிடித்தவன் போல் சத்தமிட்டான் ப்ரசாத்.

"ஹா ஹா ஹா. சபாஷ். வழிக்கு வந்துட்டியே ! என்ன ஜென்மம்டா நீ எல்லாம் ?! ஹா ஹா ஹா."

"" (ப்ர்சாத் அதற்கு மேல் ஒன்றும் சொல்லமுடியாமல் அமைதியாகவே இருந்தான்.) மீண்டும் குமாரே சீரியஸ்சாக தொடர்ந்தான்.

"அதிலேயும் ஒரு கண்டிஷன் இருக்கு ப்ரசாத் !"

"அதிலேயும் கண்டிஷனா ?! என்ன கண்டிஷன் சீக்கிரம் சொல்லு சொல்லு சொல்லு.!!" என இரு கைகளாலும் தலையில் அடித்துக்கொண்டே கேட்டான் ப்ரசாத். ப்ரசாத்தின் தலையெல்லாம் பரட்டையாக களைந்து போய் இருந்தது.

"நான் உன் பொண்டாட்டிய ஓக்குறத நீ பார்க்கனும் !!"

"ஆஆஆ.!!" என கண்விழிகள் பிதுங்க வாயைப்பிளந்தவன் உடனே,

"கெக்கெக்கெக்கக்கே. ஹி ஹீ. அவ்வளவு தானே !" என கை முட்டிகளை மடக்கி சிரித்துக்கொண்டிருந்தான் ப்ரசாத்.

குமார் மனதுக்குள், 'ஒக்காளி. சிரிக்கிறான் ! ஒரு வேல மெண்ட்டலாயிட்டானோ ?!'

ப்ரசாத் திடீர் என மெண்டல் ஆனவன் போல், "ஹே ஹே ஹே. குமார் நீ என் பொண்டாட்டிய என்ன வேணாலும் செஞ்சிக்கோ, எப்படி வேணாலும் ஓத்துக்க, தினைக்கும் வீட்டுக்கே வந்து என் பொண்டாட்டிய ஓக்கனுமா ஓத்துக்க. ஹே ஹே ஹே. குமார். குமார். குமார்., நான். நான். நான், மாதம் பொறந்தா என் பேங்க் அக்கவுண்ட்ல ஒரு லட்சத்தி. ஒரு லட்சத்தி இருபதாயிரம் ரூபாய் க்ரெடிட் ஆயிடனும் ஹாங் !!

"அட ஓத்தா. இதான் உன்னோட தொழில் ரகசியமா ?! செத்துப்போன நடிகர் ரகுவரன் மாதிரியே ஆக் ஷ ன் வேற கொடுக்கிறே !"

"கெக்கெக்கெக்கக்கே. ஹி ஹீ." என கையை பிசைந்துக்கொண்டு எம்.ஆர்.ராதாவைப்போல் முகத்தை சுழித்து சிரித்துக்கொண்டே, "விரலுக்கேத்த வீக்கம் தானே குமார் ! நம்ம பாஸ்சு அவரு ரேஞ்சிக்கு லட்சம் கோடின்னு சம்பாதிக்கிறாரு, ஏதோ நம்ம ரேஞ்சிக்கு நம்மாலானது இதானே !"

"ஓத்தா நீ உன் பொண்டாட்டிய கூட்டி கொடுக்கக்கூட தயங்கமாட்டேடா. நீ ரொம்ப நல். இல்ல நீ சொன்னா மாதிரியே, ரொம்ப ரொம்ப கெட்டவன் தான்டா"

"கெக்கெக்கெக்கக்கே. ஹி ஹீ." மீண்டும் ப்ரசாத்திடம் அதே எம்.ஆர்.ராதா சிரிப்பு.

"எப்படிடா உன்ன மாதிரி மொல்லமாரிக்கெல்லாம் இப்படி ஒரு தேவதை மாதிரி. சரி சரி நான் போய் உன் பொண்டாட்டிய கூட்டி வர்றேன், இந்தா இந்த பீர அன்னாத்திட்டு, அதோ பெட்ரூம் பின்னாடி இருக்கிற பால்கனியில ஜன்னல திறந்துவிட்டு உட்கார்ந்துக்க, சரியா ?"

"நீ மட்டும் போய் அவளை எப்படி சம்மதிக்க வைப்பே குமார் ? நான் நைசா பேசி சம்மதிக்க வைக்கிறேன். வா. குமார் நம்ம வீட்டுலேயே போய் போடலாம்"

"என்ன போடலாமாவா ? நம்..ம வீடா ?"

"இல்ல குமார். இனி என் பொண்டாட்டி உன் பொண்டாட்டி மாதிரித்தானே ! அப்போ என் வீடு உனக்கும் வீடு தானே குமார். கெக்கெக்கெக்கக்கே. ஹி ஹீ."

"புண்டாமவனே மூடுறியா ? எல்லாம் எங்களுக்கு தெரியும். உன் பொண்டாட்டிய எப்படி சம்மதிக்க வைக்கிறதுனு எனக்கு தெரியும். அப்புறம் இப்போ நான் டாக்ஸ்சி புடிச்சி உன் வீட்டுக்கு போய் உன் பொண்டாட்டிய இங்கே என் வீட்டுக்கே கூட்டிக்கிட்டு வாறேன். நீ என்ன பண்ணுற, வீட்டுக்கு முன்னாடி நீ நிப்பாட்டி வச்சிருக்கிறியே உன்னோட கார். அதை எங்கேயாச்சும் பக்கத்து தெருவுல கொண்டு போய் போட்டுட்டு, திரும்ப இங்கே பால்கனில வந்து உட்கார்ந்துக்க சரியா ?"

"அப்படியே ஆகட்டும் குமார்" என சொல்லிய ப்ரசாத் மனதில், 'என்ன இவன் இவ்வளவு துணிச்சலா சொல்லுறான் ! இவன் என் பொண்டாட்டிய ஒரே ஒருமுறை தானே அதுவும் போன வருட வெட்டிங் டே'க்கு தானே டி.சியில பார்த்தான். அப்படினா ஒரு வேலை, அதற்கு பிறகு இவங்க ரெண்டு பேரும் சந்திச்சு முன்ன பின்ன அப்படி இப்படி ஆகி ஏதாவது அண்டர்ஸ்டான்டிங்ல இருப்பாங்களோ ! ச்சேச்சே. அப்படி எல்லாம் ஆகியிருக்க சான்ஸ்சே இல்ல. என் பொண்டாட்டி பத்தரை மாத்து தங்கம். இவன் போய் நல்லா செருப்படி வாங்கிட்டு வரப்போறான். ஹி ஹீ.' என தனக்குள்ளே பேசி சிரித்துக்கொண்டான் ப்ரசாத்.

"அடே. லூசு, என்ன சிரிப்பு ?" குமார் தொணியை இறக்கி,

"அப்புறம் நான் உன் பொண்டாட்டிய ஓக்கும் பொழுது நீ பார்க்கனும். ஆனா நீ அவ கண்ணுல பட்டுடாம பாரு சரியா ? உன் பொண்டாட்டி ரொம்ப நல்லவய்யா. நாம இன்னொருத்தன் கூட ஓழ் போடுறது புருசனுக்கு தெரிஞ்சா அவமானம்னு உன் பொண்டாட்டி நினைக்கலாம் இல்லையா ?!"

"ஆங்ங். ஆமா ஆமா. கரைக்ட்டா சொன்ன குமார்"

"அப்புறம் நான் உன் பொண்டாட்டிய ஓக்கும் போது, உனக்கு மூடாச்சுனா நீ பாட்டுக்கும் நீட்டிக்கிட்டு கிளம்பி ரூமுக்குள்ள வந்துடாதே, அப்புறம் எல்லாமே கந்தலாயிடும் ஜாக்கிரத ஜாக்கிரத. டி.சி ஆப்பரே ஷனும் அப்புறம் இயங்காது, உன் பேங்க் அக்கவுண்ட்லையும் மாதம் ஆனா ஒரு லட்சத்தி இருபதாயிரம் ரூபாயும் ஏறாது"

"அய்யோ. ஆமா ஆமா. கரைக்ட்டா சொன்னே குமார்"

"ரொம்ப மூடாச்சுனா, நாங்க ஓக்குறத பார்த்துகிட்டே கை அடிச்சிக்க சரியா"

"ஆமா ஆமா. அப்படியே செய்யறேன் குமார்"

'ஓத்தா இவன் என்ன எல்லாத்துக்கும் ஆமா போடுறான். ஒருவேல புண்டாமவன் உண்மையாலுமே லூசுக்கூதி ஆயிட்டானா ?' என மனதில் நினைத்துக்கொண்டே,

"சரி வா போகலாம்"

"நான் எங்கே ?"

"யோவ். காரை எடுத்து வேற எங்கேயாச்சும் போட சொன்னேனே சாம்பிராணி"

"ஓ. ஆமா ஆமா ஆமா. கரைக்ட்டா சொன்னே குமார்"

'ஹூ ஹூம்ம். இவனுக்கு உண்மையாலுமே நட்டு கழண்டுட்டு, இனி இவன் தேறமாட்டான்' என குமார் மனதிற்குள் நினைத்துக்கொண்டே இருவருமாக ரூமை விட்டு வெளியேற,

"குமார். நீ டி.சி ஆப்பரே ஷன் ரெஸ்யூம் பண்ணிட்டு போயேன்"

"அடிங்கொய்யால, 'எலி ஏரோபிளேன் ஓட்டிச்சான், ஏரோபிளேன் எலிய ஓத்துச்சான்னு' கொஞ்சம் அசந்தா நீ என்னையே ஓத்துட்டு போயிடுவே, பொத்திக்கிட்டு வாறியா ?!"