బ్రాను నెట్టుకుంటూ ఉబ్బుకోస్తున్నాయి

భార్య కన్నా ముందే లేచిన శివయ్య, రాత్రి జరిగినవన్నీ గుర్తు తెచ్చుకున్నాడు, తన భార్య లేస్తే అనుమానం రాకూడదు అని సుజాత నోరు తుడిచి స్నానికి వెళ్ళాడు, ఆలస్యంగా లేచిన సుజాతకు నోరంతా జిగాతు జిగాతుగా అనిపించింది కాని, దెంగుడు రుచి చూడక చాల రోజులయింది కాబట్టి, భర్త మీద రవ్వంత అనుమానం కుడా రాలేదు.
భర్తకు టిఫిన్ రెడీ చేసి ఆఫీసు కి పంపించింది, శివయ్య ఆఫీసులో సుధ మీద వున్న మోజును తీర్చుకోడానికి కుతూహల పడుతున్నాడు, govt ఆఫీసు కావడంతో అక్కడ కేవలం 5 మంది మాత్రమె పనిచేస్తున్నారు, అందులో ఒకడు ఎప్పుడో ఒకసారి వచ్చి సాలరీ తీస్కేల్తాడు , శివయ్య కాకుండా మిగిలిన ముగ్గురిలో ఒకబ్బాయి తన అస్సిస్తేంటే, సుధ కాకుండా ఇంకొకతను బాలాజీ అని వున్నాడు. బాలాజీ కుడా శివయ్య వయస్కుడే, ఆంకర్ 'సుమ' కు ఈ సుధ కు పేరు లాగే చాల పోలికలు వున్నాయి, చక చకా మాట్లాడటం, అందం, ఆకృతి, అన్నింట్లో పోలికలే, ఆమె లాగే పద్దతిగా వుంటుంది.
అందరికన్నా ముందే ఆఫీసు కి వచ్చిన శివయ్య సుధ రాక కోసం ఎదురుచూస్తున్నాడు. కాని తన అసిస్టెంట్, బాలాజీ గారు వచ్చినా సుధ మాత్రం రాలేదు. చాల ఆలస్యంగా వచ్చినా శివయ్యకు కన్నుల పండుగ చేస్తూ ఆకుపచ్చని సారీలో అప్సరసలా వచ్చింది. నడుము అస్సలు కనిపించకుండా కడుతుంది సారీ, ఆ పద్దతే ఆమె మీద మోజు పెంచింది శివయ్యకు. సుధ తన కేబిన్లోకి వెళ్లి పనిలో మునిగిపోయింది. అలా చూస్తూ పొరపాటున మనసులో ఏదైనా కోరుకుంటే ఆమె అందరిముందు చేసేస్తుందేమోనని భయపడి కళ్ళు పక్కకు తిప్పుకున్నాడు.
సుధను దెంగాలంటే మిగిలిన ఇద్దరినీ బయటికి అయినా పంపాలి, లేకుంటే మేమిద్దరమే ఏకాంత ప్రదేశంలో వెళ్ళాలి, ఆఫీసు కి వచ్చేటప్పుడు ఆ దీపం కుడా తెచ్చుకొని వున్నింటే బాగుండు అనిపించింది శివయ్యకు, ఆ రాక్షశుడితో చెప్తే వాడే ఇవన్ని చేసి పెట్టేవాడు కదా అందుకని. శివయ్య తన బుర్రకు పని పెట్టాడు, తన అసిస్టెంట్ ని పిలిచి, ఈ రోజు పనేం లేదు అని చెప్పి అతనిని ఎక్కడికైనా వెళ్లి రిలాక్స్ కాపో అని పంపించాడు. వీడంటే అసిస్టెంట్ కాబట్టి వెళ్ళిపోయాడు, కాని బాలాజీ గారి సంగతేంటి. ఆయన మీద కుడా ఏదైనా ప్రయోగం చేస్తే అనుమానం రావచ్చు, అందుకే బాగా ఆలోచించి, రాక్షషుడు ఇచ్చిన ఆ ఒక్క వరంతోనే ఈ పని కుడా పూర్తి చేసుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.
లేచి సుధ వైపు చూస్తూ, 'సుధ వెళ్లి బాలాజీ గారితో ఏదో ఒకటి చెప్పి సాయంత్రం వరుకు ఆఫీసు నుండి బయటికి పంపించేయాలి' అని మనసులో కోరుకున్నాడు. వరం అన్నాక చమత్కారం కుడా అవుతుంది, కోరుకున్న వెంటనే సుధ లేచి బాలాజీ దగ్గరికి వెళ్ళింది, శివయ్యకు ఒకటే టెన్షన్. ఆమె ఎం మాట్లాడిందో తెలీకపోయినా సుధ చెప్పిన వెంటనే బాలాజీగారు తన వస్తువులు సర్దుకొని బయలుదేరారు. ఆయన వెళ్ళగానే సుధ మల్లి వచ్చి తన కాబిన్లోకి వచ్చి కూర్చుంది. అక్కడ శివయ్య కోరిన అత్భుతమే జరిగినా, ఎం చెప్పి బాలాజిని ఇంటికి పంపిందో అని తికమక పడ్డాడు.
ఆఫీసు లో ఎవరు లేరు కాబట్టి, ఇక తన చివరి అస్త్రం ప్రయోగించోచ్చు అనుకున్నాడు, కాని తెరిచి వున్న ఆఫీసు వాకిలి ఏదో ఆందోళన కలిగించింది, వెంటనే సుధ వైపు చూస్తూ డోర్ లాక్ చేసి రావాలని కోరుకున్నాడు, సుధ లేచి డోర్ వైపు వెళ్తుండగా, శివయ్య కుడా తన కాబిన్ నుండి బయటికి వచ్చాడు. ఆమె డోర్ లాక్ చేసి వెనిక్కి తిరిగేసరికి ఎదురుగా నిలబడి...
శివయ్య: "ఆగండి మాడం..."
భయంతో గొంతు వోనుకుతుంది, ధైర్యం లేక కన్ఫం చేద్దామని...
శివయ్య: "మీ... మీ... గాజులు ఇవ్వండి"
మాటలు బయటికి చెప్పాడు కాని రియాక్షన్ ఎలా ఉంటుందోనని ఉచ్చలు పడ్తున్నాయి.
సుధ ఒక్క మాట కుడా మాట్లాడకుండా తన చేతుల్లోని గాజులు తీసి శివయ్య దగ్గరికి వెళ్ళింది. గాజులు శివయ్యకు ఇస్తూ..
సుధ: "ఇదిగోండి...సర్"
శివయ్య: "లోపలి పదండి", అంటూ తన కాబిన్ వైపు చూపించాడు. ఆమె డోర్ తెరిచి కాబిన్లోకి వెళ్ళింది, వెనకాలే తను కుడా వెళ్ళాడు. అమాయకంగా తన వైపు చూస్తున్న సుధను చూసి, ఆమె ఇక తన సొంతమని విర్రవీగుతున్నాడు, కాని ఎలా మొదలెట్టాలో తెలీదు, ఇన్ని రోజులు ఆమెను ఉహించుకుంటూ ఎన్నో కధలు అల్లేవాడు. కాని నిజంగా అల్లాల్సినప్పుడు మాత్రం నోరేల్లబెట్టుకొని చూస్తూ నిలబడ్డాడు..
అయినా మనసులో కోరారం నోటితో చెప్పడం వేరు కాదు కదా, మనసులో ఉండేదే బయటికి చెబుతాం అనుకుంటూ వెళ్లి సుధను ఒక్కసారిగా