నన్ను ప్రశాంతంగా బతకనివ్వవా

TV9 లో వార్తలు సన్నగా వినబడుతున్నాయి. ఇంకా పూర్తిగా తెల్లారలా, ఉదయం 5:30 అయ్యింది. హైదరాబాద్ నగరం మాత్రం ఎప్పుడో మేలుకొంది కానీ నీరజా వాళ్ళు ఉంటున్న ఇల్లు ట్రాఫిక్ జాం లకి దూరంగా పచ్చదనానికి దగ్గరగా ఉండబట్టి ఉదయం ప్రశాంతంగా ఉంది. నీరజ అప్పుడే నిద్రలేచి హాల్ లోకిబద్దకంగా నడుచుకుంటూ వచ్చింది. బాల్కనీ అద్దంమీద లేత వెలుగు పడుతోంది కానీ అద్దానికి పూర్తిగామంచు పట్టి బైట ఏమీ కనబడడం లేదు. సన్నగా వాన పడుతున్న గుర్తుగా అద్దం మీద మాత్రం అక్కడక్కడా నీటి చారికలు కనబడుతున్నాయి. న్యూస్ లో ఒక అందమైన అమ్మాయి నవ్వుతూ రాష్త్రం లొ జరిగే అరాచకాలన్నీ మనసుకి హత్తుకునేటట్టు చెబుతోంది. వెదర్ రిపోర్ట్ అనగానే నీరజ చూపులు ఆ అమ్మాయి మీదకి మళ్ళాయి.

నీరజకి అప్పుడే 15 ఏళ్ళు నిండాయి, లేత మొగ్గ. తల్లి చాటు పిల్ల, నీరజ కి అన్నీ వాళ్ళ అమ్మే.అమ్మ ఎలా చెబితే అలా వింటుంది. నీరజ తల్లి కల్యాణి చాలా చురుకైన ఆవిడ. 36 సంవత్సరాల వయసులో అన్ని పనులూ చక చకా చక్కబెడుతూ ఇంట్లో తలలో నాలికలా ఉంటుంది. అమ్మ ని అడగందే నీరజ ఏ పనీ చెయ్యదు, వాళ్ళిద్దరూ తల్లీ కూతుర్లకంటే మంచిస్నేహితులుగా మెలుగుతారు.

నీరజకి ఒక తమ్ముడు, వాడికీ నీరజకి వయసులో కేవలం రెండేళ్ళ తేడా అంతే. తండ్రి వినీల్ ఒక పెద్ద మల్టీ స్పెషాలిటీ హాస్పటల్ కి మెడికల్ డైరెక్టర్, పేరు తో పాటు బాగాడబ్బున్న ఫామిలీ. వినీల్ కి ఎక్కువ ఆడంబరాలు ఇష్టం ఉండవు, డబ్బులు దుబారాగా ఖర్చు పెట్టడంకూడా ఇష్టం ఉండదు. అందుకే నీరజని, కొడుకు వెంకట్ ని లోకల్ ట్రైన్లోనే కాలేజీ కి పంపుతాడు. నీరజా, వెంకట్ ఒకే కాలేజీ లో చదువుకుంటారు కాబట్టి ఇద్దరూ కలిసే కాలేజీ కి వెళ్ళి వస్తూ ఉంటారు.
“విశాఖపట్టణానికి తూర్పుగా బంగాళాఖాతం లో ఏర్పడిన అల్పపీడనం వాయుగుండంగా మారే అవకాశం ఉంది, వచ్చే 24 గంటలలో ఈదురుగాలులతో కూడిన భారీ వర్షాబావం ఉందని వాతావరణ శాఖ కార్యదర్శి కృపాలింగం గారు చెప్పారు..”

ఆ అమ్మాయి అన్నీ నవ్వుకుంటూ చెప్పుకుపోతుంటే నీరజ నవ్వాపుకుంది. కల్యాణి టిఫిన్ చెయ్యడం పూర్తి చేసేసింది, ఒక సారి బైటికి తొంగిచూసి.

“ఏమే నీరూ లేచావా…పొద్దున్నే అలా TV చూస్తూకూర్చుండిపోక గబగబా తయారవ్వు, అవతల లోకల్ ట్రైన్ మిస్సయ్యిందంటే కాలేజీకి టైం కి చేరుకోలేవు, వెళ్ళి తమ్ముడిని లేపు, నేను నాన్నగారికి కాఫీ ఇచ్చివస్తా”

అని వినీల్ ని నిద్రలేపడానికి పరిగెత్తింది. దుప్పటి ముసుగులో ఉన్నాడు వినీల్. దుప్పటీ నెమ్మదిగా తీసి నవ్వుతూ ముందుకి వంగి వినీల్ నుదుటి మీద ఒక చిన్న ముద్దుపెట్టి..

“గుడ్ మార్నింగ్….డియర్ హబ్బీ….తెల్లారింది లేస్తావా…?” గుసగుసగా చెవిలో అంది.

నెమ్మదిగా కళ్ళు తెరిచి చూసాడు వినీల్, ఎదురుగా గుండ్రటి మొముతో కల్యాణి నవ్వుతూ కనబడింది. తెల్లటి రూపం, బింకమైన శరీర సౌష్టవం. వంటింట్లోంచి పని చేసి వచ్చిందేమో చెమటకి జాకెట్టు కొంచెం తడిసి ఉంది. ఎత్తైన కల్యాణి వక్షద్వయం పసుపురంగు జాకెట్టులోనుంచి ఆకర్షణీయంగా కనబడుతోంది. పల్చటి పొట్ట పర్వతాలకింద పరిచిన తెల్లటి తివాచీలాగా నిగనిగ లాడుతోంది. లోతైన బొడ్డు తో కల్యాణి ఇద్దరు పిల్లలతల్లిలా కనబడదు. అలాగే కల్యాణిని పొదివి పట్టుకున్నాడు. గుండెలనిండా హత్తుకుని అమె పెదాలని అందుకున్నాడు.

“ఛీ పోకిరీ వేషాలు ఆపండీ….ఎదిగిన పిల్లలు ఇంట్లోఉండగా ఏంటి ఈవెధవ్వేషాలూ..?” ముద్దుగా కసిరింది.
“అదేంటోయ్ పిల్లలు పెద్దళ్ళైతే మాత్రం మనం ముసలాళ్ళమైపోయామా…..నువ్వు చూడూ ఇంకా ఎంత పొకంగా ఉన్నావో..?”

కల్యాణి ఎదురెత్తులని చూస్తూ కొంటెగాఅన్నాడు. ఒక్కఉదుటున