காதலாகி கசிந்துருகி - பகுதி 7 - ஆண் ஓரின சேர்கை

//krot-group.ru அர்ஜூனுக்கு உடல் குளிக்கவேண்டும் போல இருந்தாலும், அவனது பலகீனமான நிலையும், காய்ச்சலடித்த உடல்நிலையும் அவனை அசையாது செய்திருந்தது. அவனுக்குத் தெரியும், இப்போது ஒரே வழி வெந்நீரில் நனைத்த துண்டால் உடல் முழுதும் துடைத்து விடவேண்டும். ஆம்.. அதை ராஜேஷ் தான் இப்போதைக்குச் செய்ய முடியும். இந்த நினைவே அவன் காதல் நோயை மிகுதியாக்கி அவனை வாட்டியது. ராஜேஷின் கைகள் தன் உடல் மீது படுவதை நினைத்த போதே அவன் உடல் முழுதும் சிலிர்த்தது. அவன் ஒரு நொடி கண்களை மூடி தன் மனதைக் கட்டுப்படுத்தினான். கண்ணைத் திறந்து பார்த்த போது, ராஜேஷ் தயங்கியபடியே உள்ளே வந்தான்.

"ம்.ம்.. அர்ஜூன். டாக்டர் உன் உடம்ப ஈர துண்டால துடச்சு விடச் சொல்றாரு. நான் துடச்சுவிடவா.?" ராஜேஷ் மிக மிக தயங்கியபடியே கேட்டான்.

ப்ளீஸ். அர்ஜூன். சரின்னு சொல்லு. நான் உனக்கு செய்யும் இந்த பணிவிடையில் எனக்கு ஆத்ம திருப்தி கிடைக்கும். உன் அழகான அந்த உடம்பில் என் கைகளால் தொடவேண்டும்..
ராஜேஷ் தயங்கியபடியே சொன்னதைப் பார்த்ததும் அர்ஜூனுக்கு சுருக்கென்றது.
இவனுக்கு என் உடம்பை தொட பிடிக்கவில்லை. அதனால் தான் இத்தனை தயக்கம். டாக்டர் சொன்னதால் செய்ய நினைக்கிறான். ராஜேஷ், நீ என் உடலைத் தீண்டும் அந்த ஒரு இன்பத்திற்காக நான் எத்துணை முறை வேண்டுமானாலும் காய்ச்சலோடு படுக்கத் தயார். ஆனால் உன் முகத்தில் தெரியும் இந்தத் தயக்கம்..
அர்ஜூன் பெருமூச்சு விட்டான்.

"உனக்குப் பிடிக்கலைனா செய்ய வேண்டாம் ராஜேஷ். என்னால உனக்கு நிறைய கஷ்டம்" அர்ஜூன் குரல் தழுதழுத்தது.
ராஜேஷ் கட்டிலில் அர்ஜூனின் அருகில் அமர்ந்தான்.
"அர்ஜூன், உனக்குப் பயித்தியமா.? நீ என் ஃப்ரெண்ட். இத ஆயிரந் தடவ நான் சொல்லிட்டேன். உனக்குச் செய்ய எனக்குக் கசக்குமா என்ன.? ஒரு நிமிஷத்துல நான் வந்துடறேன்.." ராஜேஷ் அர்ஜூனின் தலையைக் கோதியவாறே சொன்னான். எழுந்து அருகில் இருந்த குளியலறைக்குள் சென்றான்.

சற்று நேரத்திற்கெல்லாம் ராஜேஷ் ஒரு சிறிய வாளியில் சுடுநீரும் ஒரு துண்டும் கொண்டு வந்தான். பின்னர் மெதுவாக அர்ஜூனின் அருகில் அமர்ந்து, அவன் சட்டைப் பொத்தான்களை அவிழ்த்தான். அர்ஜூனோ அந்த சொர்க்கத்தின் வாசலில் கால்கள் தள்ளாட, கழிவின்பமெய்தி, இன்பத்தின் சிகரத்தின் மூச்சிறைக்க ஏறினாற் போல உடல் முழுதும் சிலிர்த்து கண்கள் மூடிக் கொள்ளவும் தோன்றி, மூடாமல் திறந்து கொண்டு ராஜேஷின் அழகை அள்ளிப் பருகவும் தோன்றி, இன்ப வேதனையில் திளைத்தான்.

ஒவ்வொரு பொத்தானும் அவிழ்க்கப்பட சட்டை விடை பெற்றது. ராஜேஷ் உதறும் கைகளுடன் அர்ஜூனின் அரைக்கால் சட்டையை (ஷார்ட்ஸ்) அவிழ்த்தான். பின்னர் இருப்பது ஒன்றே ஒன்று.. அது உள்ளாடை. ராஜேஷ் அதையும் அவிழ்க்க நினைத்தான். அவன் கைகளோ அவனை ஏமாற்றியது. அதில் திடீரென வலுவில்லாதது போன்ற ஒரு உணர்ச்சி. ராஜேஷ் வியர்வையின் குளத்தில் தெப்பமாய் மிதந்தான். அவன் இதயமோ ஆயிரம் முறை லட்சம் முறை துடித்தது. அவன் மெதுவாக மிக மெதுவாக அர்ஜூனின் உள்ளாடையை அவிழ்த்தான்.

எல்லாம் விடை பெற்றது. அழகு என்னும் தெய்வம் இப்படித்தான் இருக்கும் போலும்.. அழகின் இலக்கணம் இது தான் போலும். அழகு என்னும் சொல்லின் பொருள் இவன் தானோ என்னமோ.. அழகின் உச்சம் இந்த சிறிய இளைஞன் தான் நிச்சயம். ராஜேஷின் திறந்திருந்த வாய் மூட பல மணித்துளிகள் ஆனது.

சந்தனப் பலகையில் செய்த தெய்வீகச் சிற்பம் போல அர்ஜூன் சுடர் விட்டுப் பிரகாசித்தான். அவன் ஒவ்வொரு அங்குல உடலும் தங்கச் சுரங்கம் போல ஆயிரம் கோடி சூரியப்பிரகாசமாய் விளங்கியது. ராஜேஷின் கண்கள் அந்த அழகிய உடலை அப்படியே படம் பிடித்தது. அவன் வெந்நீரில் நனைத்த துண்டினால் அர்ஜூனின் உடலைத் துடைத்தான். அவன் முடியில்லா அழகிய மார்பிலும், வயிறிலும், வாழையின் தண்டைப்போன்ற வழுவழுப்பான தொடைகளிலும், கணுக்கால், முழங்கால் எல்லாவற்றிலும், அவன் ஆண்மையின் திறம் காட்டும் மர்மஸ்தானங்களிலும், ராஜேஷின் விரல்கள் பட அந்த வெந்நீர் குளியல் நிறைவேறியது.

அர்ஜூனைப் பற்றி நான் சொல்லவில்லை அல்லவா. அவன் அந்த சொர்க்கதின் உள்ளே சென்று அங்கும் இறந்து சொர்க்கத்தின் சொர்க்கத்திற்கே சென்று விட்டான். அவன் உள்ளம் கவர்ந்த காதலனின் கைகள் பட்ட அவன் உடல் தேவஸ்வரூபம் அடைந்து விட்டது. அந்த ஆண்மை நிறைந்த கைகளில் தன் மென்மையான உடலைத் தந்து விட்டு அவன் உயிர் மட்டும் வெளியில் இருந்து அந்த அற்புதக்காட்சியைக் கண்டது. இது ஒரு உலக அதிசயம். அவர்களுக்குள் ஊறும் காதல் இப்போது வெள்ளமென பெருகியோடி அருவியாகி ஆறாகி கடலில் சங்கமிப்பது போல அவன் உணர்ந்தான்.
ராஜேஷ். எனை எடுத்துக் கொள். என் ஆறு புலன்களையும் உனக்குள் நான் அடக்கிவிட்டேன்.. என் கண்கள் திறந்தாலும் மூடினாலும் காட்சியாக நீதான் இருக்கிறாய். என் நாசியில் நறுமணமாக உன் வாசனைதான். என் இதழில் உன் மீது பட்ட காற்றின் துளிகளை நான் இழைத்துக் கொண்ட சுவை. என் காதுகளில் உன் மூச்சின் சத்தம். என் உணர்வுகளில் உன் விரல் தீண்டும் இந்த இன்பம். என் ஐம்புலனையும் ஆக்கிரமித்துக் கொண்டாயே.. ராஜேஷ். அப்படியே என்னை எடுத்துக் கொள். நான் உனக்காக படைக்கப்பட்டவன்..

அர்ஜூன் கண்களைத் திறந்து இந்தப் பூவலகில் மறுபடியும் பிரவேசித்த போது அவன் புது உடைகளை அணிந்திருந்தான். ராஜேஷை அங்குக் காணவில்லை.

எப்படி இருப்பான். அவன் அடுத்துள்ள அறையில் தன் உணர்ச்சிகளை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டிருந்தான். தன் கைகளைப் பிசைந்து, தலை மயிர்களைப் பிய்த்து, பல்லைக் கடித்து, அர்ஜூனை அப்படியே எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று பொங்கும் தன் உணர்ச்சிகளைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டிருந்தான். பற்களால் உதடுகளைக் கடித்து தன் நாவையும் கடித்து அவை அர்ஜூன் உடலில் உரச வேண்டும் என நினைப்பதைக் கட்டுப்படுத்தினான். கைகளை இறுகக் கட்டிக்கொண்டு அவை அர்ஜூனைச் சிறைப்படுத்த நினைப்பதைக் கட்டுப்படுத்தினான். மார்பினில் மூச்சை நிறுத்தி அது அர்ஜூனை தன்னோடு அணைத்துக் கொள்ள நினைப்பதைக் கட்டுப்படுத்தினான். உடலின் ஒவ்வொரு அங்கமும் அவனை மீறி அர்ஜூன் மீது சென்றது. அர்ஜூன். அர்ஜூன். அர்ஜூன். என அவன் எண்ணம் கூட அவனை ஏமாற்றிவிட்டு அர்ஜூன் பல்லவி பாடியது. இனியும் போதும் இந்தக் கட்டுப்பாடுகள். அவனால் இயலவில்லை. பொறுத்தது போதும். அர்ஜூனிடத்தில் தன் காதலை இக்கணமே சொல்லிவிட வேண்டியதுதான் என நினைத்தான் ராஜேஷ். உடனே அவன் உடல் பூரித்தது. மெல்ல எழுந்து அர்ஜூன் இருக்கும் அறை நோக்கி நடக்கலானான்.

காதலைச் சொல்ல என் கழுத்துவரை
வார்த்தை வந்தும்
பேதையென் வாய்க்கு மட்டும்
பேரச்சம் உருவாக
ஆதலால் அமைதியாய் இருந்துவிட்டேன்.
சொல்லத்தான் இல்லையன்றி,
என் உயிர்க்கூட்டின் வாயிலில்
மெல்லத்தான் நீ நுழைந்து என்
உள்ளத்து அரண்மனையில் அமர்ந்துவிட்ட திறனை
கள்ளம் செய்தெந்தன் காதலைப் பெருக்கிவிட்ட பேரறிவை
சொல்லவும் முடியாமல் உன் காதலை
மெல்லவும் முடியாமல்
உள்ளம் தவிக்கிறேன்
என் அன்பே
என் உயிர் வரை வலிக்கிறேன்.
காதலெனும் கடைவழியில்
நடைபிணம் போல் வாழ
நானென்ன பாவம் செய்தேன்
உன்னைக் காதலித்ததை அன்றி.

(தொடரும்)...

Comments

comments

 

//krot-group.ru காதலாகி கசிந்துருகி - பகுதி 7 - ஆண் ஓரின சேர்கை

அர்ஜூனுக்கு உடல் குளிக்கவேண்டும் போல இருந்தாலும், அவனது பலகீனமான நிலையும், காய்ச்சலடித்த உடல்நிலையும் அவனை அசையாது செய்திருந்தது. அவனுக்குத் தெரியும், இப்போது ஒரே வழி வெந்நீரில் நனைத்த துண்டால் உடல் முழுதும் துடைத்து விடவேண்டும். ஆம்.. அதை ராஜேஷ் தான் இப்போதைக்குச் செய்ய முடியும். இந்த நினைவே அவன் காதல் நோயை மிகுதியாக்கி அவனை வாட்டியது. ராஜேஷின் கைகள் தன் உடல் மீது படுவதை நினைத்த போதே அவன் உடல் முழுதும் சிலிர்த்தது. அவன் ஒரு நொடி கண்களை மூடி தன் மனதைக் கட்டுப்படுத்தினான். கண்ணைத் திறந்து பார்த்த போது, ராஜேஷ் தயங்கியபடியே உள்ளே வந்தான்.

"ம்.ம்.. அர்ஜூன். டாக்டர் உன் உடம்ப ஈர துண்டால துடச்சு விடச் சொல்றாரு. நான் துடச்சுவிடவா.?" ராஜேஷ் மிக மிக தயங்கியபடியே கேட்டான்.

ப்ளீஸ். அர்ஜூன். சரின்னு சொல்லு. நான் உனக்கு செய்யும் இந்த பணிவிடையில் எனக்கு ஆத்ம திருப்தி கிடைக்கும். உன் அழகான அந்த உடம்பில் என் கைகளால் தொடவேண்டும்..
ராஜேஷ் தயங்கியபடியே சொன்னதைப் பார்த்ததும் அர்ஜூனுக்கு சுருக்கென்றது.
இவனுக்கு என் உடம்பை தொட பிடிக்கவில்லை. அதனால் தான் இத்தனை தயக்கம். டாக்டர் சொன்னதால் செய்ய நினைக்கிறான். ராஜேஷ், நீ என் உடலைத் தீண்டும் அந்த ஒரு இன்பத்திற்காக நான் எத்துணை முறை வேண்டுமானாலும் காய்ச்சலோடு படுக்கத் தயார். ஆனால் உன் முகத்தில் தெரியும் இந்தத் தயக்கம்..
அர்ஜூன் பெருமூச்சு விட்டான்.

"உனக்குப் பிடிக்கலைனா செய்ய வேண்டாம் ராஜேஷ். என்னால உனக்கு நிறைய கஷ்டம்" அர்ஜூன் குரல் தழுதழுத்தது.
ராஜேஷ் கட்டிலில் அர்ஜூனின் அருகில் அமர்ந்தான்.
"அர்ஜூன், உனக்குப் பயித்தியமா.? நீ என் ஃப்ரெண்ட். இத ஆயிரந் தடவ நான் சொல்லிட்டேன். உனக்குச் செய்ய எனக்குக் கசக்குமா என்ன.? ஒரு நிமிஷத்துல நான் வந்துடறேன்.." ராஜேஷ் அர்ஜூனின் தலையைக் கோதியவாறே சொன்னான். எழுந்து அருகில் இருந்த குளியலறைக்குள் சென்றான்.

சற்று நேரத்திற்கெல்லாம் ராஜேஷ் ஒரு சிறிய வாளியில் சுடுநீரும் ஒரு துண்டும் கொண்டு வந்தான். பின்னர் மெதுவாக அர்ஜூனின் அருகில் அமர்ந்து, அவன் சட்டைப் பொத்தான்களை அவிழ்த்தான். அர்ஜூனோ அந்த சொர்க்கத்தின் வாசலில் கால்கள் தள்ளாட, கழிவின்பமெய்தி, இன்பத்தின் சிகரத்தின் மூச்சிறைக்க ஏறினாற் போல உடல் முழுதும் சிலிர்த்து கண்கள் மூடிக் கொள்ளவும் தோன்றி, மூடாமல் திறந்து கொண்டு ராஜேஷின் அழகை அள்ளிப் பருகவும் தோன்றி, இன்ப வேதனையில் திளைத்தான்.

ஒவ்வொரு பொத்தானும் அவிழ்க்கப்பட சட்டை விடை பெற்றது. ராஜேஷ் உதறும் கைகளுடன் அர்ஜூனின் அரைக்கால் சட்டையை (ஷார்ட்ஸ்) அவிழ்த்தான். பின்னர் இருப்பது ஒன்றே ஒன்று.. அது உள்ளாடை. ராஜேஷ் அதையும் அவிழ்க்க நினைத்தான். அவன் கைகளோ அவனை ஏமாற்றியது. அதில் திடீரென வலுவில்லாதது போன்ற ஒரு உணர்ச்சி. ராஜேஷ் வியர்வையின் குளத்தில் தெப்பமாய் மிதந்தான். அவன் இதயமோ ஆயிரம் முறை லட்சம் முறை துடித்தது. அவன் மெதுவாக மிக மெதுவாக அர்ஜூனின் உள்ளாடையை அவிழ்த்தான்.

எல்லாம் விடை பெற்றது. அழகு என்னும் தெய்வம் இப்படித்தான் இருக்கும் போலும்.. அழகின் இலக்கணம் இது தான் போலும். அழகு என்னும் சொல்லின் பொருள் இவன் தானோ என்னமோ.. அழகின் உச்சம் இந்த சிறிய இளைஞன் தான் நிச்சயம். ராஜேஷின் திறந்திருந்த வாய் மூட பல மணித்துளிகள் ஆனது.

சந்தனப் பலகையில் செய்த தெய்வீகச் சிற்பம் போல அர்ஜூன் சுடர் விட்டுப் பிரகாசித்தான். அவன் ஒவ்வொரு அங்குல உடலும் தங்கச் சுரங்கம் போல ஆயிரம் கோடி சூரியப்பிரகாசமாய் விளங்கியது. ராஜேஷின் கண்கள் அந்த அழகிய உடலை அப்படியே படம் பிடித்தது. அவன் வெந்நீரில் நனைத்த துண்டினால் அர்ஜூனின் உடலைத் துடைத்தான். அவன் முடியில்லா அழகிய மார்பிலும், வயிறிலும், வாழையின் தண்டைப்போன்ற வழுவழுப்பான தொடைகளிலும், கணுக்கால், முழங்கால் எல்லாவற்றிலும், அவன் ஆண்மையின் திறம் காட்டும் மர்மஸ்தானங்களிலும், ராஜேஷின் விரல்கள் பட அந்த வெந்நீர் குளியல் நிறைவேறியது.

அர்ஜூனைப் பற்றி நான் சொல்லவில்லை அல்லவா. அவன் அந்த சொர்க்கதின் உள்ளே சென்று அங்கும் இறந்து சொர்க்கத்தின் சொர்க்கத்திற்கே சென்று விட்டான். அவன் உள்ளம் கவர்ந்த காதலனின் கைகள் பட்ட அவன் உடல் தேவஸ்வரூபம் அடைந்து விட்டது. அந்த ஆண்மை நிறைந்த கைகளில் தன் மென்மையான உடலைத் தந்து விட்டு அவன் உயிர் மட்டும் வெளியில் இருந்து அந்த அற்புதக்காட்சியைக் கண்டது. இது ஒரு உலக அதிசயம். அவர்களுக்குள் ஊறும் காதல் இப்போது வெள்ளமென பெருகியோடி அருவியாகி ஆறாகி கடலில் சங்கமிப்பது போல அவன் உணர்ந்தான்.
ராஜேஷ். எனை எடுத்துக் கொள். என் ஆறு புலன்களையும் உனக்குள் நான் அடக்கிவிட்டேன்.. என் கண்கள் திறந்தாலும் மூடினாலும் காட்சியாக நீதான் இருக்கிறாய். என் நாசியில் நறுமணமாக உன் வாசனைதான். என் இதழில் உன் மீது பட்ட காற்றின் துளிகளை நான் இழைத்துக் கொண்ட சுவை. என் காதுகளில் உன் மூச்சின் சத்தம். என் உணர்வுகளில் உன் விரல் தீண்டும் இந்த இன்பம். என் ஐம்புலனையும் ஆக்கிரமித்துக் கொண்டாயே.. ராஜேஷ். அப்படியே என்னை எடுத்துக் கொள். நான் உனக்காக படைக்கப்பட்டவன்..

அர்ஜூன் கண்களைத் திறந்து இந்தப் பூவலகில் மறுபடியும் பிரவேசித்த போது அவன் புது உடைகளை அணிந்திருந்தான். ராஜேஷை அங்குக் காணவில்லை.

எப்படி இருப்பான். அவன் அடுத்துள்ள அறையில் தன் உணர்ச்சிகளை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டிருந்தான். தன் கைகளைப் பிசைந்து, தலை மயிர்களைப் பிய்த்து, பல்லைக் கடித்து, அர்ஜூனை அப்படியே எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று பொங்கும் தன் உணர்ச்சிகளைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டிருந்தான். பற்களால் உதடுகளைக் கடித்து தன் நாவையும் கடித்து அவை அர்ஜூன் உடலில் உரச வேண்டும் என நினைப்பதைக் கட்டுப்படுத்தினான். கைகளை இறுகக் கட்டிக்கொண்டு அவை அர்ஜூனைச் சிறைப்படுத்த நினைப்பதைக் கட்டுப்படுத்தினான். மார்பினில் மூச்சை நிறுத்தி அது அர்ஜூனை தன்னோடு அணைத்துக் கொள்ள நினைப்பதைக் கட்டுப்படுத்தினான். உடலின் ஒவ்வொரு அங்கமும் அவனை மீறி அர்ஜூன் மீது சென்றது. அர்ஜூன். அர்ஜூன். அர்ஜூன். என அவன் எண்ணம் கூட அவனை ஏமாற்றிவிட்டு அர்ஜூன் பல்லவி பாடியது. இனியும் போதும் இந்தக் கட்டுப்பாடுகள். அவனால் இயலவில்லை. பொறுத்தது போதும். அர்ஜூனிடத்தில் தன் காதலை இக்கணமே சொல்லிவிட வேண்டியதுதான் என நினைத்தான் ராஜேஷ். உடனே அவன் உடல் பூரித்தது. மெல்ல எழுந்து அர்ஜூன் இருக்கும் அறை நோக்கி நடக்கலானான்.

காதலைச் சொல்ல என் கழுத்துவரை
வார்த்தை வந்தும்
பேதையென் வாய்க்கு மட்டும்
பேரச்சம் உருவாக
ஆதலால் அமைதியாய் இருந்துவிட்டேன்.
சொல்லத்தான் இல்லையன்றி,
என் உயிர்க்கூட்டின் வாயிலில்
மெல்லத்தான் நீ நுழைந்து என்
உள்ளத்து அரண்மனையில் அமர்ந்துவிட்ட திறனை
கள்ளம் செய்தெந்தன் காதலைப் பெருக்கிவிட்ட பேரறிவை
சொல்லவும் முடியாமல் உன் காதலை
மெல்லவும் முடியாமல்
உள்ளம் தவிக்கிறேன்
என் அன்பே
என் உயிர் வரை வலிக்கிறேன்.
காதலெனும் கடைவழியில்
நடைபிணம் போல் வாழ
நானென்ன பாவம் செய்தேன்
உன்னைக் காதலித்ததை அன்றி.

(தொடரும்)...

Comments

comments